Het doel van de richtlijn is de best mogelijke zorg te leveren aan deze groep patiënten en praktijkvariatie te verminderen.  Bij een pneumothorax (klaplong) is er in de borstholte naast de long ook vrije lucht aanwezig. Deze lucht drukt op de inwendige organen met een scherpe pijn als gevolg. 

De grens van pneumothorax geeft meer richting over de vraag wanneer er wel of geen invasieve behandeling nodig is. Als er wordt gekozen voor een invasieve behandeling, geeft de richtlijn handvatten op het gebied van naaldaspiratie en pleuradrainage. De indicaties en meerwaarde voor een CT-scan bij patiënten met een primaire spontane pneumothorax worden beschreven. Ook is er gekeken naar de meerwaarde van zuurstoftherapie en bloedpleurodese bij de behandeling van patiënten met een primaire spontane pneumothorax.  

De chirurgische module geeft een overzicht van de mogelijke interventies waaruit de behandelaar een keuze kan maken. Postoperatieve pijnbestrijding na VATS geeft de behandelaar de mogelijkheid om samen met de patiënt(e) de beste postoperatieve pijnbestrijding te kiezen. De module ‘duiken, vliegen en klimmen na een primaire spontane pneumothorax’ biedt leefstijladviezen en richtlijnen waarmee bepaald kan worden wanneer een patiënt bijvoorbeeld weer kan vliegen.  

Samenwerking 
De Nederlandse Vereniging van Artsen voor Longziekten en Tuberculose (NVALT) heeft de richtlijn ontwikkeld met financiering vanuit de Kwaliteitsgelden Medisch Specialisten (SKMS). Daarbij is samengewerkt met een multidisciplinaire commissie met vertegenwoordigers vanuit de longartsen, chirurgen, thoraxchirurgen, SEH-artsen, radiologen, anesthesiologen en specialistische verpleegkundigen. Het Kennisinstituut van de Federatie Medisch Specialisten heeft het traject begeleid.