Waar gaat deze richtlijn over?

Deze richtlijn richt zich op wat volgens de huidige maatstaven de beste zorg is voor patiënten met een totaalruptuur. In de richtlijn komen de volgende onderwerpen aan de orde:

• Risicofactoren voor het ontstaan van een totaalruptuur bij de bevalling en interventies die het risico hierop verlagen
• Onderzoek om defecten van de anale kringspier vast te stellen
• Methoden voor herstel en de invloed op het risico op incontinentie voor de ontlasting
• De effectiviteit van bekkenfysiotherapie bij vrouwen met een totaalruptuur
• Advies aan vrouwen met een totaalruptuur ten aanzien van een volgende bevalling
• Aanbevelingen indien persisterende klachten bestaan bij vrouwen na behandeling voor een totaalruptuur

Voor wie is de richtlijn bedoeld?

Deze richtlijn is bestemd voor alle zorgverleners die betrokken zijn bij de zorg voor patiënten met een totaalruptuur.

Voor patiënten

Tijdens een bevalling kan de huid en/of het onderliggende weefsel van de vagina scheuren. Men spreekt dan van een ruptuur. Bij een totaalruptuur is ook de kringspier van de anus geheel of gedeeltelijk doorgescheurd. Bij ongeveer 2 procent van de bevallingen ontstaat een totaalruptuur. De kans is het grootst bij de eerste bevalling. Een klein deel van de vrouwen die een totaalruptuur hebben meegemaakt, blijft problemen houden met het ophouden van winden en heel zelden met het ophouden van de ontlasting.

Bij aanverwante informatie is een patiëntenfolder over totaalruptuur te vinden.

Hoe is de richtlijn tot stand gekomen?

Het initiatief voor deze richtlijn is afkomstig van de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie (NVOG). De richtlijn is opgesteld door een multidisciplinaire commissie met vertegenwoordigers vanuit de gynaecologen, chirurgen, maag-darm-leverartsen, bekkenfysiotherapeuten, klinisch verloskundigen en radiologen. Bij de ontwikkeling van de richtlijn is tevens een knelpuntenanalyse gedaan door middel van een focusgroepgesprek met patiënten met een totaalruptuur.