Waar gaat deze richtlijn over? 

Deze richtlijn richt zich op wat volgens de huidige maatstaven de beste zorg is voor volwassen patiënten met een perceptief gehoorverlies. In de richtlijn komen de volgende onderwerpen aan de orde:

• Minimaal benodigde anamnese en lichamelijk onderzoek bij doorverwijzen patiënten met gehoorverlies
• Aanvullende diagnostiek bij asymmetrisch perceptief gehoorverlies
• Diagnostiek bij plots asymmetrisch perceptief gehoorverlies 
• Indicatie bloedonderzoek bij plots perceptief gehoorverlies
• Beeldvormend onderzoek bij plots perceptief gehoorverlies
• Aanvullend onderzoek bij fluctuerend perceptief gehoorverlies
• Technische revalidatie
• Behandeling met corticosteroïden bij plots perceptief gehoorverlies
• Audiologische diagnostiek
• Effectiviteit van zuurstof en antioxidanten
• Antivirale medicatie
• Patiënteninformatie en –begeleiding
• Kwaliteitseisen audiometrie
• Beleid bij erfelijk gehoorverlies
• Criteria voor doorverwijzing voor cochleair implantaat, een apparaatje dat geluid omzet in elektrische impulsen

Voor wie is deze richtlijn bedoeld?

Deze richtlijn is bestemd voor alle zorgverleners die betrokken zijn bij de zorg voor volwassen patiënten met perceptief gehoorverlies.

Voor patiënten

Perceptieve slechthorendheid is een bepaalde vorm van gehoorverlies. Geluid komt als trillingen ons hoofd binnen via het buitenoor. In het middenoor worden de geluidstrillingen overgebracht naar vloeistof dat daardoor gaat bewegen. Vervolgens zet het gehoororgaan in het binnenoor - ook wel slakkenhuis genoemd - de vloeistofbeweging om in elektrische signalen. Die signalen gaan via de gehoorzenuw naar de hersenen. De hersenen nemen zo geluid waar.

Bij perceptieve slechthorendheid is het binnenoor minder gevoelig voor geluid. In de meeste gevallen komt dit door schade aan de zenuwcellen van het gehoororgaan. De omzetting van de vloeistofbeweging naar elektrische signalen raakt daardoor verstoord. Minder vaak is schade aan de gehoorzenuw de oorzaak.

De belangrijkste oorzaak van de schade is slijtage in de loop van het leven. Er is dan sprake van ouderdomsslechthorendheid (presbyacusis).  Schade kan ook zijn aangeboren of zijn opgelopen, bijvoorbeeld door lawaai of een infectie. Bij ongeveer 90 procent van alle gevallen van slechthorendheid gaat het om perceptieve slechthorendheid. 

Meer informatie over perceptieve slechthorendheid is te vinden op Thuisarts:

https://thuisarts.nl/slecht-horen

Meer informatie over perceptieve slechthorendheid is ook te vinden op de website van de KNO-artsen:

http://www.kno.nl/index.php/patienten-informatie/oor/perceptieve-slechthorendheid/

Meer informatie over perceptieve slechthorendheid is ook te vinden op de website van de patiëntenvereniging:

http://www.stichtinghoormij.nl/

http://www.stichtingplotsdoven.nl/

Hoe is de richtlijn tot stand gekomen?

Het initiatief voor deze richtlijn is afkomstig van de Nederlandse Vereniging voor Keel-Neus-Oorheelkunde en Heelkunde van het Hoofd-Halsgebied (NVKNO). De richtlijn is opgesteld door een commissie met vertegenwoordigers vanuit KNO-artsen en klinisch fysici. Bij de totstandkoming van de richtlijn was een afgevaardigde van de patiëntenvereniging Stichting Hoormij/Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden (NVVS) betrokken. De conceptrichtlijn is ook voor commentaar voorgelegd aan bovenstaande patiëntenvereniging.