Kinderen met OSA hebben een verhoogd risico op perioperatieve complicaties zoals zuurstof desaturaties, apneus, pulmonaal oedeem, laryngospasme en bronchospasme. Derhalve adviseren verschillende richtlijnen postoperatieve opname voor monitoring na ATE voor o.a. kinderen met ernstig OSA (AHI > 10 e/h; O₂ saturatie < 80%), obesitas, astma, leeftijd onder de 3 jaar en/of kinderen met verschillende comorbiditeiten en syndromale aandoeningen. Echter, in de dagelijkse praktijk krijgen veel kinderen jonger dan 3 jaar en verdacht voor mild of matig OSA een ATE in dagbehandeling. Een tweede knelpunt komt voort uit de groeiende incidentie van obesitas bij kinderen. Hierdoor neemt het aandeel van (vaak oudere) kinderen met OSA in combinatie met (ernstige) obesitas toe en wordt de vraag relevant welke vorm van postoperatieve opname en monitoring nodig is voor deze groep kinderen, na ATE of niet-kno gerelateerde operaties.

1. Postoperative monitoring

Short term postoperative complications

2. Postoperative complications

Surgical risks and postoperative complications

Not applicable. Due to the nature of the question, the evidence could not be graded.

Description of studies

1. Postoperative monitoring

Deze studies voldeden niet aan de PICO, maar deze studies bevatten volgens de werkgroep wel relevante informatie. Daarom worden ze hieronder kort beschreven.

Shine (2006) heeft 26 kinderen geïncludeerd met morbide obesitas (gedefinieerd als een BMI > 95 percentiel van een gestandaardiseerde pediatrische populatie op die leeftijd) die een (A)TE ondergingen en postoperatief werden opgenomen op de PICU. Indicatie voor (A)TE was PSG-bewezen OSA (77%) or Sleep disordered breathing (SDB) (23%). SDB werd gedefinieerd als snurken met symptomen die aan OSA toegeschreven kunnen worden zonder PSG bewijs, of een RDI minder dan 5. OSA werd gedefinieerd als een RDI groter of gelijk aan 5. In totaal had 54% van de kinderen geen ondersteuning nodig postoperatief op de PICU. Bij 46% van de kinderen was een medische interventie nodig (CPAP of O₂ suppletie; geen re-intubatie). De interventiegroep was jonger, had een hogere BMI en een hogere RDI. Echter alle drie factoren bleken niet statistisch significant. Shine (2006) concludeert dat routine opname op de PICU voor morbide obese kinderen na ATE voor (verdenking op) OSA niet nodig is, mits er een mogelijkheid is tot intensieve monitoring op een alternatieve afdeling. Zij geven aan dat speciale aandacht nodig is bij patiënten met een O₂ nadir < 70% peroperatief.

Youshani (2011) beschrijft 202 kinderen die een ATE ondergingen vanwege (verdenking op) OSA. Alle kinderen werden postoperatief opgenomen en gemonitord met pulse oximetrie. Er waren geen ongeplande PICU opnames. Zes patiënten werden gepland opgenomen op de PICU in verband met comorbiditeiten en ernstige OSA; vier van deze patiënten kenden een gecompliceerd postoperatief beloop. O2 desaturaties < 92% traden op in 29.7% van de kinderen met comorbiditeiten versus 6.1% van de kinderen zonder comorbiditeit. Youshani (2011) concludeert dat het veilig is om ATE voor OSA in dagbehandeling plaats te laten vinden bij kinderen zonder comorbiditeiten, mits er tijdens de minimaal 6 uur periode na de operatie geen complicaties hebben voorgedaan. Kinderen met comorbiditeiten dienen een nacht opgenomen te worden.

Rodman (2013) heeft een observationele studie uitgevoerd naar postoperatieve complicaties bij 104 kinderen met PSG bewezen OSA die een tonsillectomie ondergingen. Er werd gevonden dat 74 van de 104 patiënten werden opgenomen na de tonsillectomie en dat 30 patiënten werden ontslagen uit het ziekenhuis. De beslissing voor opname werd gemaakt op basis van de respiratory distress index (RDI) of AHI, BMI en comorbiditeiten. De groep kinderen die werd ontslagen uit het ziekenhuis had geen postoperatieve complicaties. In de groep kinderen die opgenomen werden waren twee kleine en twee gemiddeld ernstige complicaties. De studie vond een correlatie tussen een RDI > 10 en postoperatieve complicaties. De twee kinderen met gemiddeld ernstige complicatie waren beide < 2 jaar. Rodman (2013) concludeerde voorzichtig dat patiënten met een RDI lager dan 10.0 en minimale comorbiditeit veilig kunnen worden ontslagen uit het ziekenhuis nadat zij een tonsillectomie hebben ondergaan voor OSA. Patiënten met ernstige comorbiditeiten moeten nog wel opgenomen worden en bij patiënten met minder ernstige comorbiditeiten moet van geval tot geval beoordeeld worden of opname nodig is.

Del Rio (2014) onderzocht in een retrospectieve studie bij 229 kinderen die een ATE ondergingen naar postoperatieve complicaties. 2,2% van de kinderen kreeg een respiratoire complicatie. Deze complicaties traden allen op gedurende de periode op de operatiekamer en/of recovery. De aanwezigheid van OSA of ernstig OSA was niet geassocieerd met een verhoogde incidentie van respiratoire complicaties. Del Rio (2014) concludeert dat kinderen die een ATE ondergaan zonder comorbiditeiten, craniofaciale malformaties of neuromusculaire aandoeningen, ouder dan 2 jaar die direct postoperatief geen problemen ondervinden niet standaard hoeven te worden opgenomen op de PICU, zelfs met ernstig OSA.

Theilhaber (2014) onderzocht de frequentie en ernst van postoperatieve respiratoire complicaties bij 72 kinderen die op de PICU werden opgenomen na ATE voor OSA in een retrospectieve studie. 26 patiënten hadden een respiratoire complicaties, waarbij het in 88% een milde complicaties betrof. Leeftijd, geslacht, ernstige comorbiditeiten of ernstig OSA waren niet geassocieerd met ernstige postoperatieve respiratoire complicaties. Slechts 8% had een ernstige complicatie waarvoor PICU opname nodig bleek. Dit was erg onwaarschijnlijk wanneer zich geen ernstige complicaties hadden voorgedaan op de PACU. Zij concluderen dat PICU opname wellicht vermeden kan worden indien het postoperatieve verblijf op de PACU verlengd kan worden. PICU opname is dan alleen geïndiceerd bij hoog risicopatiënten en vroege complicaties.

Baguley (2014) includeerde in een retrospectieve dossier studie 100 kinderen met PSG bewezen OSA die een tonsillectomie (met of zonder adenotomie) ondergingen gevolgd door opname op de verpleegafdeling. Er deden zich geen ernstige luchtweg of respiratoire gebeurtenissen voor. Drie kinderen hadden luchtweg interventies nodig na extubatie (één keer vanwege laryngospasme waarvoor suxmathonium en tijdelijk kapventilatie, twee keer was alleen tijdelijke jaw trust nodig). Elf kinderen gingen met extra O2 van de recovery naar de afdeling. Drie kinderen (waarvan één met bovengenoemde laryngospasme) hadden nog extra zuurstof nodig na de periode van 6 uur na operatie. De ernst van OSA was significant geassocieerd met postoperatieve zuurstof toediening zowel op de recovery als op de afdeling. Baguley (2014) concludeert dat kinderen die gezond zijn met mild tot matig OSA een laag risico hebben op postoperatieve respiratoire complicaties na ATE en dat dagbehandeling verantwoord is mits er in de eerste 6 uur na operatie geen complicaties hebben voorgedaan.

Arachchi (2016) In een cohortonderzoek bij 79 kinderen met matig tot ernstig OSA werd gekeken naar postoperatieve adverse events na ATE met postoperatieve opname op een ‘high acuity unit’ (HAC) in plaats van IC. Noodzakelijke interventies (bij 23% van de kinderen nodig) in de vorm van extra observatie, zuurstof therapie of repositionering konden adequaat afgehandeld worden op de HAC. Obesitas en ernstige comorbiditeiten waren geassocieerd met adverse events. Arachchi (2016) concludeert dat postoperatieve opname op een HAC veilig is voor kinderen met matig-ernstig OSA en dat standaard PICU opname niet nodig.

Wijayasingam (2018) heeft een literatuur review gedaan waarin 6 papers zijn geïncludeerd met 1992 kinderen. Bijna alle artikelen includeerden kinderen met een leeftijd van > 3 jaar. Wijayasingam (2018) concludeert dat dagopname bij ATE voor SDB/OSA voor kinderen tussen de 3 en 17 jaar oud veilig lijkt te zijn.

Sharma (2018) In een retrospectieve studie met 1328 kinderen die een ATE ondergingen voor SDB of OSA symptomen werd gezocht naar risicofactoren voor postoperatieve PICU opname in een pediatrisch tertiair verwijzingscentrum. 2.8% van de kinderen werd opgenomen op de PICU (postoperatieve intubatie en ventilatie). 21,1% van de kinderen had supplementaire zuurstof via een speciaal hiervoor ontworpen nasofaryngeale tube nodig. Kinderen met ernstige OSA (AHI > 10 e/h) of ASA ≥3 of hoger hadden een grotere kans op postoperatieve PICU opname. Bij deze kinderen was ook vaker extra zuurstof toediening via een nasale tube nodig. Sharma (2018) concludeert dat de incidentie van PICU opname postoperatief laag is, mogelijk ten gevolge van het laagdrempelige gebruik van de nasale tube bij kinderen met verhoogd risico op obstructie. In kinderen met ernstig OSA (AHI > 10) en een ASA ≥3 moet een nasale tube en opname op de PICU overwogen worden.

Lavin (2019) analyseerde in een review hoe vaak PICU opname postoperatief nodig is voor kinderen na ATE in een tertiair academisch kinderziekenhuis. PICU opname (zuurstoftoediening > 2L tussen de 2-24 uur postoperatief, > 2 O2 desaturaties in 2 uur of meer dan 1 uur verpleegkundige zorg) was nodig voor 110 kinderen en was geassocieerd met jongere leeftijd, PEG-sonde en neuromusculaire aandoeningen. Bij 14 van de 20 was de noodzaak voor PICU opname al binnen 2 uur na operatie duidelijk. AHI en obesitas waren beide niet gecorreleerd aan PICU opname. Lavin (2019) concludeert dat de meeste hoog-risico patiënten geen PICU-interventies nodig hebben.

Jamieson (2020): In deze prospectieve studie kregen 57 kinderen standaard nachtelijke oxymetrie in de eerste nacht na ATE. Ze werden ingedeeld op basis van hun preoperatieve McGill Oximetry Score (MOS). In de hoog risico MOS groep werd verbetering van de MOS postoperatief aangetoond bij 23 van de 28 kinderen, maar bleef deze abnormaal in 82%. In de low risk groep had 26/29 (90%) een normale MOS postoperatief. Jamieson (2020) beveelt aan dat kinderen met een abnormale preoperatieve oxymetrie geobserveerd dienen te worden om complicaties te voorkomen.

Moroco (2020) beschrijft een retrospectieve studie waarin data werd bekeken van 364 kinderen die een (A)TE ondergingen vanwege klinische verdenking op SDB, zonder PSG. Kinderen jonger dan 3 jaar, met significante comorbiditeiten en/of die een PSG hebben gehad werden geëxcludeerd. Er werden geen significante postoperatieve respiratoire events gezien. Bij 2,2% van de kinderen was er sprake van een nachtelijke O2 desaturatie < 95% waarvoor ze extra zuurstof via een neuscanule kregen. Enkel ras liet een significante associatie zien met deze nachtelijke desaturaties: kinderen met Aziatische of Amerikaans-Indiaanse achtergrond, oorspronkelijke bewoners van Alaska, Hawaii of eilanden in de Grote Oceaan, multiraciale kinderen en andere rassen hadden een verhoogde kans op desaturaties, in tegenstelling tot kinderen met Kaukasische of Afro-Amerikaanse achtergrond. Moroco (2020) concludeert dat laag risico kinderen, ouder dan 3 jaar, zonder comorbiditeiten, die geen PG hebben ondergaan veilig dezelfde dag ontslagen kunnen worden uit het ziekenhuis na (A)TE.

Allen (2020) heeft een retrospectief gematchte cohortstudie uitgevoerd bij 338 kinderen na ATE voor SDB of OSA. Kinderen postoperatief opgenomen op de IC (gepland en ongepland) werden vergeleken met een gematchte controle groep kinderen die postoperatief werd opgenomen op de verpleegafdeling. De kinderen die werden opgenomen op de IC hadden vaker en ernstiger OSA. 32% van hen had een complicatie (bloeding, tracheostomie, röntgen thorax foto, atelectase, pneumonie en long oedeem) versus 8% van de kinderen opgenomen de verpleegafdeling. 46% van de kinderen op de IC hadden respiratoire ondersteuning nodig (supplementair zuurstof, positieve druk, intubatie) versus 8% in de controle groep. Complicaties waren geassocieerd met jongere leeftijd, gastro-intestinale comorbiditeiten, afhankelijkheid van apparatuur (meestal CPAP gebruik), virale infecties en reflux. Er was geen relatie tussen de ernst van OSA en de complicaties.

Bij 13,3% van de kinderen opgenomen op de IC was dit ongepland. De reden voor opname was in 81% noodzaak voor respiratoire ondersteuning. Preoperatieve factoren in deze groep waren niet significant verschillend van de groep die werd opgenomen op de verpleegafdeling. De auteur concludeert dat PSG bewezen OSA niet is geassocieerd met postoperatieve complicaties.

Chorney (2020) beschrijft 353 patiënten die een adenotomie (+/- buisjes) ondergingen in verband met adenoidhypertrofie, nasale obstructie, SDB, snurken of OSA. Patiënten die gepland werden opgenomen waren jonger, hogere BMI, afro-Amerikaans, hogere AHI, lagere nadir O₂ en hogere end tidal CO₂. Chorney (2020) concludeert dat hoewel postoperatieve respiratoire events zeldzaam zijn, postoperatieve monitoring bij kinderen < 18 maanden en kinderen met ernstige PSG-afwijkingen (AHI > 5 e/h, O₂ nadir < 85% of piek end tidal CO₂ boven 55 Torr) aanbevolen lijkt te zijn. Echter, weinig patiënten in dit cohort hebben een preoperatieve PSG gehad. Er wordt aanbevolen om kritisch per casus te bekijken of dagbehandeling verantwoord is bij oudere kinderen of kinderen met comorbiditeiten.

Caetta (2021) heeft een case serie beschreven van 560 kinderen met leeftijd jonger 18 jaar met aangetoond OSA (AHI > 2 e/h) die ATE ondergingen. Kinderen onder de 3 jaar werden gepland opgenomen. Gezonde kinderen > 3 jaar met een AHI onder de 10 e/h werden in dagbehandeling geopereerd. Patiënten met een AHI > 24 e/h werden ter observatie opgenomen. In totaal werden 68,5% van de kinderen met een AHI tussen de 10 en 24 e/h dezelfde dag ontslagen zonder respiratoire complicaties. Caetta (2021) concludeert dat er een laag risico is op complicaties na ATE en dat dagopname bij gezonde kinderen, in de leeftijd van 3 jaar of ouder en met een AHI < 24 e/h overwogen kan worden.

Patel (2021) beschrijft bij 76 kinderen met SDB die een adenotomie ondergingen in combinatie met een andere kleine kno-ingreep zoals buisjes, een scopie of een frenulectomie. Comorbiditeit, O₂ saturatie nadir < 80%, epilepsie en craniofaciale afwijkingen waren significant geassocieerd met complicaties, in tegenstelling tot leeftijd, BMI en aanwezigheid van SDB. Patel (2021) concludeert dat gezonde kinderen ouder dan 18 maanden op dezelfde dag ontslagen kunnen worden mits sprake was van een ongecompliceerd beloop van 6 uur postoperatieve periode. Kinderen jonger dan 2 jaar met ≥1 comorbiditeit moeten een nacht opgenomen worden. Een voorzichtig advies is om bij gezonde kinderen jonger dan 18 maanden per casus te beoordelen of opname nodig is. Een beperking was de kleine sample size.

Friedman (2022) heeft een cross-sectionele prospectieve studie uitgevoerd naar 484 kinderen die een ATE ondergaan voor obstructieve SDB. Hoog risico patiënten (jonger dan 3 jaar, OAHI > 10, O2 saturatie nadir < 80%, obesitas, neuromusculaire of complexe cardiale aandoening) werden standaard postoperatief een nacht bewaakt op de verpleegafdeling. Laag risico patiënten werden alleen voor nachtelijke bewaking opgenomen wanneer ze 3 uur na extubatie nog extra zuurstof nodig hadden, ze onvoldoende pijnstilling hadden of er sprake was van inadequate orale inname.

75% van de kinderen had géén extra zuurstofbehoefte 3 uur na extubatie, en géén van hen had een postoperatief respiratoir adverse event (PRAE). Drie kinderen hadden een PRAE anders dan langdurige extra zuurstofbehoefte (kortdurend kapventilatie op PACU). Astma, syndroom van Down en preoperatief wakkere O₂ saturatie < 96%, en niet leeftijd, obesitas en OSA ernst, waren voorspellend voor een langdurige postoperatieve extra zuurstofbehoefte. Friedman (2022) concludeert dat kinderen die binnen 3 uur na de operatie geen extra zuurstof meer nodig hebben veilig kunnen worden ontslagen uit het ziekenhuis. Ze stellen een beleid voor waarbij hoog risicopatiënten niet standaard ter observatie worden opgenomen, maar alleen wanneer ze in de eerste 2-3 uur een langdurige O₂ behoefte hebben. Een beperking van de studie is dat het niet voldoende power heeft voor deze conclusie en het voorgestelde beleid.

Gowda (2022) heeft een systematische review verricht waarin 14 observationele studies zijn geïncludeerd met 10 731 kinderen. De incidentie van postoperatieve respiratoire events lag tussen de 0 en 27.3% (O2 desaturatie, additionele zuurstoftoediening, luchtweg interventie met NPT, larynxmasker of reïntubatie). Er was geen mortaliteit. Gowda (2022) concludeert dat er gebrek is aan prospectieve data die criteria aantoont voor dagbehandeling in kinderen met OSA die een ATE ondergaan. Echter concluderen zij dat de huidige literatuur suggereert dat dagbehandeling veilig is in zorgvuldig uitgekozen patiëntengroepen. Zij stellen dat het in de toekomst noodzakelijk is om betere criteria op te stellen. Hun voorstel voor dagopname criteria zijn preoperatief: leeftijd > 2-3 jaar, mild tot matig OSA (AHI < 10, pulse oximetry > 80%, etCO₂ < 50 mmHg), geen significante medische comorbiditeiten, betrouwbare verzorger, woonachtig binnen 30 min reizen van het ziekenhuis, en postoperatief: 6 uur observatie periode, EWS 0 bij ontslag, voldoende pijnstilling met non-opioide pijnstillers, orale intake, geen actieve bloeding/ overgeven, verzorger ziet ontslag naar huis zitten.

Keserű (2022) onderzoekt in een systematic review en meta-analyse het risico op postoperatieve respiratoire complicaties na ATE bij kinderen zonder OSA en met OSA, in verschillende gradaties van ernst. 19 studies met 120.544 patiënten waarvan 59.323 patiënten met OSA werden geïncludeerd. Kinderen met gemiddelde (p = 0.048, OR: 1.79, 95% CI [1.004, 3.194]) of ernstige OSA (p = 0.002, OR: 4.06, 95% CI [1.68, 9.81]) hadden een grotere kans op postoperatieve respiratoire complicaties dan kinderen zonder OSA. OSA was niet geassocieerd met ernstige postoperatieve respiratoire complicaties.

2. Postoperative complications

 Starke (2022) performed a prospective observational study to develop a risk-stratification model for peri-operative respiratory complications in children undergoing adenotonsillectomy incorporating clinical history, physical examination, and sleep question responses. The incidence of overall perioperative respiratory complications, defined as having at least one major or minor complication intraoperatively or postoperatively, was 20.4%. Age, race, preoperative tonsil size, the presence of a syndrome, and the presence of a pulmonary disease were the preoperative factors that were associated with perioperative respiratory complications. No preoperative sleep questionnaire responses were significantly associated with perioperative respiratory complications. Starke (2022) concluded that preoperative sleep question responses may be unable to predict overall perioperative respiratory complications in children undergoing adenotonsillectomy.

Lim (2022) performed a retrospective observational cohort study to identify risk factors for postoperative respiratory events in pediatric patients with severe sleep apnea. The pediatric patients were admitted postoperatively after tonsillectomy. Patients with respiratory events were identified and compared to the group of patients that did not experience respiratory events. The study included 887 patients, of which 131 patients (14.8%) experienced a respiratory event postoperatively. The following risk factors were identified to be most significant: %sleep time with O₂ < 90% (OR 1.10 95% CI 1.07 to 1.14), black race (OR: 2.34, 95% CI: 1.53 to 3.58), primary neurologic co-morbidity (OR: 3.27, 95% CI: 1.67 to 6.32), Down syndrome (OR 2.72 95% CI 1.25 to 5.94), and age (OR 0.88 95% CI 0.84 to 0.94). Lim (2022) concluded that outside AHI and O₂ nadir, other risk factors for respiratory events after tonsillectomy exist.

Heward (2022) performed a retrospective observational study to identify post-operative complication rate by age and comorbid status following adenotonsillectomy, assess day case readmission rate following implementation of day case guidelines, and to compare postoperative bleeding rate following adenotonsillectomy by surgical technique. The study included 498 patients who underwent adenotonsillectomy for OSA, of which 355 patients underwent overnight observation. Of the children who underwent overnight observation, postoperative complications occurred in 9.6%. Minor complications occurred in 16.7% of the children who were under two years of age, and in 4.1% of older than three years old children. Postoperative complications occurred significantly more frequently in children with comorbidities, so the study concludes that day case surgery was safe for children aged 2 and over who do not have comorbidities. Heward (2022) concluded that age and significant comorbidities are risk factors for postoperative complications following adenotonsillectomy in pediatric patients with OSA.

De Luca Canto (2015) performed a systematic review of the literature to identify the most frequent complications after adenotonsillectomy in children. Complications in children with OSA and children without OSA were compared. The study included 23 articles after a 2-step selection process. The most frequently reported complication was respiratory compromise (9.4%), followed by secondary hemorrhage (2.6%). Children with OSA have nearly five times more respiratory complications after adenotonsillectomy than children without OSA (OR 4.90 95% CI 2.38 to 10.10), but children with OSA are less likely to suffer from postoperative bleeding when compared with children without OSA (OR 0.41 95% CI 0.23 to 0.74). De Luca Canto (2015) concluded that respiratory compromise and secondary hemorrhage are the most frequent complications and that children with OSA appear to have more respiratory complications and less hemorrhage.

Sanders (2006) performed an observational study to evaluate preoperative predictors of complications and the complication rate after adenotonsillectomy for OSA in children between 2 and 16 years old. Children having adenotonsillectomy for recurrent infection were compared with children having adenotonsillectomy for OSA. The study included 82 children. Children with OSA had more respiratory complications than children without OSA (5.7 vs 2.9). The most common complications were supraglottic obstruction, breath holding, and desaturation on anesthetic induction and emergence. The study found that increased severity of OSA, low weight and young age were correlated with an increased complication rate. More children with OSA needed medical intervention (17/61) than children without OSA (1/21). Sanders (2006) concluded that children with OSA are at risk for respiratory complications after adenotonsillectomy, but these complications do not prolong the time to discharge.

Results

1. Postoperative monitoring

Short term postoperative complications

No results were found regarding the outcome measures postoperative complications (saturation drops, increase in apneas, arrhythmias, increase in pulmonary hypertension, prolonged mechanical ventilation, and unexpected ICU admission (short term: < 1 week)).

2. Postoperative complications

Surgical risks and postoperative complications

The risk factors and complications are reported per study in Table 1.

Table 1. Risk factors for postoperative complications

Level of evidence of the literature

1. Postoperative monitoring

Short term postoperative complications

The level of evidence regarding the outcome measures postoperative complications: saturation drops, increase in apneas, arrhythmias, increase in pulmonary hypertension, prolonged mechanical ventilation, and unexpected ICU admission (short term: < 1 week) could not be graded, as no studies were included in the analysis of the literature. All studies were rejected because they didn’t compare children with OSA and without OSA.

2. Postoperative complications

Surgical risks and postoperative complications

Due to the nature of the question, the evidence could not be graded.

A systematic review of the literature was performed to answer the following question:

1. What is the value of postoperative monitoring compared with no monitoring in children with (suspected) OSA undergoing surgery?

An orienting review of the literature was performed to answer the following question:

2. What are the risks (or complications) for children with (suspected) OSA that undergo surgery (not specific for OSA)?

Relevant outcome measures

1. Postoperative monitoring

The guideline development group considered hypoxemia, supplemental oxygen, airway maneuvers, laryngospasms and bronchospasms as critical outcome measures for decision making; and arrhythmias, increase in pulmonary hypertension, positive pressure ventilation, prolonged mechanical ventilation, re-intubation, and (unexpected) ICU admission (short term: < 1 week) as important outcome measures for decision making.

A priori, the working group did not define the outcome measures listed above but used the definitions used in the studies.

The working group defined a threshold of 10% for continuous outcomes and a relative risk (RR) for dichotomous outcomes of < 0.80 and > 1.25 as a minimal clinically (patient) important difference.

2. Postoperative complications

A priori, the working group did not define the outcome measures listed above but used the definitions used in the studies.

Search and select (Methods)

1. Postoperative monitoring

The databases Medline (via OVID) and Embase (via Embase.com) were searched with relevant search terms until 21-02-2023. The detailed search strategy is depicted under the tab Methods. The systematic literature search resulted in 559 hits. Studies were selected based on the following criteria systematic reviews, RCTs, or observational studies comparing postoperative monitoring versus no monitoring in children with (suspected) OSA undergoing surgery. In total, 23 studies were initially selected based on title and abstract screening. After reading the full text, 23 studies were excluded (see the table with reasons for exclusion under the tab Methods), and no studies were included.

2. Postoperative complications

The databases Medline (via OVID) and Embase (via Embase.com) were searched with relevant search terms until 21-02-2023. The detailed search strategy is depicted under the tab Methods. The literature search resulted in 543 hits. Studies were selected based on the following criteria: systematic reviews, RCTs, or observational studies reporting on (risks of) complications in children with (suspected) OSA, undergoing surgery. In total, 23 studies were initially selected based on title and abstract screening. After reading the full text, eighteen studies were excluded (see the table with reasons for exclusion under the tab Methods), and five studies were included.

Results

1. Postoperative monitoring

No studies were included in the analysis of the literature.

Tijdens het selecteren van literatuur zijn er wel studies gevonden die relevant zijn, maar niet helemaal aan de PICO voldeden, deze worden hieronder (in het Nederlands) beschreven bij Description of studies.

2. Postoperative complications

Five studies were included in the analysis of the literature.