Waar gaat deze richtlijn over?

Deze richtlijn richt zich op wat volgens de huidige maatstaven de beste zorg is voor patiënten met een opiaatverslaving. In de richtlijn komen de volgende onderwerpen aan de orde:

• Diagnostiek en indicatiestelling
• Crisisinterventie bij overdosering
• Behandeling gericht op onthouding
• Onderhoudsbehandeling
• Vermindering van gebruik
• Overige behandelingen: acupunctuur, ibogaïne en stimulatie

Voor wie is deze richtlijn bedoeld?

Deze richtlijn is bestemd voor alle zorgverleners die betrokken zijn bij de zorg voor patiënten met een opiaatverslaving.

Voor patiënten

Opiaten zijn middelen die zijn gebaseerd op opium, zoals heroïne, morfine en codeïne. Deze middelen worden al eeuwen als pijnstiller of roesmiddel gebruikt. Verslaving aan opiaten bestaat al heel lang. Bij een opiaatverslaving gaat het vrijwel altijd om een verslaving aan heroïne. De heroïne wordt meerdere keren per dag en vrijwel iedere dag via de mond geïnhaleerd, in een bloedvat gespoten of via de neus gesnoven. Bij een opiaatverslaving is er naast een lichamelijke afhankelijkheid ook een psychische afhankelijkheid van het middel. Verslaafden hunkeren naar de heroïne en hebben geen controle over het gebruik er van. Patiënten met chronische pijn kunnen ook lichamelijk afhankelijk zijn van opiaatpijnstillers, maar zij zijn niet psychisch afhankelijk van deze middelen.

Meer informatie over opiaatverslaving is te vinden op de website van de psychiaters:

http://www.nvvp.net/website/patinten-informatie/aandoeningen-/verslaving

Hoe is de richtlijn tot stand gekomen?

Het initiatief voor deze richtlijn is afkomstig van Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie (NVvP). De richtlijn is opgesteld door een multidisciplinaire commissie met vertegenwoordigers vanuit de psychiaters, psychologen, verslavingsartsen en verpleegkundigen. In de klankbordgroep zaten diverse afgevaardigden van cliëntenraden van instellingen voor verslavingszorg en vertegenwoordigers van de Belangenvereniging Druggebruikers MDHG.