De 2 studies laten zien dat bij kinderen met laryngitis subglottica die naar huis worden ontslagen met milde symptomen (Westleyscore ≤ 2), een enkele gift dexamethason voordeel biedt met betrekking tot de noodzaak tot terugkeer naar het ziekenhuis (NNT = 12.6 (95% BI 8–13), economische kosten en symtoomscores op de 1e dag na behandeling, en de daarmee gerelateerde stress van ouders en slaaptekort van ouders en kinderen. Met betrekking tot eenmalig of frequenter dosering kan geen conclusie worden getrokken omdat hier geen studies gevonden werden.

RCT Björnson en Klassen, 2004.

Het doel van deze studie was te onderzoeken of kinderen met milde laryngitis subglottica  voordeel hebben van dexamethasontherapie. Op vier Canadese SEH’s werden 720 (1–5 jaar) kinderen met milde laryngitis subglottica (Westleyscore ≤ 2) dubbelblind gerandomiseerd voor behandeling met een orale dosis dexamethason (0,6 mg/kg, n=359) of placebo (n=361). De primaire uitkomstmaat was terugkeer naar een arts binnen zeven dagen na de behandeling. De secundaire uitkomst was de aanwezigheid van laryngitissymptomen op dag 1, 2 en 3 na de behandeling. Andere uitkomsten waren economische kosten, de uren die een kind niet kon slapen door de klachten en stress van de ouders in relatie tot ziekte van het kind. De baseline klinische kenmerken waren vergelijkbaar in de twee groepen. Een herhaalbezoek aan een arts was significant lager in de dexamethason-groep; 7,3 procent tegenover 15,3 procent in de placebogroep, p <0,001, number needed to treat = 12.6 (95% BI 8–13). In de dexamethason-groep, waren er significant minder laryngitissymptomen (P = 0,003), waren er minder uren slaaptekort (P <0,001), en minder ouderlijke stress (P <0,001). De auteurs concluderen dat voor kinderen met milde laryngitis dexamethason een effectieve behandeling is die resulteert in consistente en kleine, maar belangrijke klinische en economische voordelen. Hoewel de lange-termijn effecten van deze behandeling niet bekend zijn ondersteunen deze resultaten het gebruik van dexamethason bij de meeste, zo niet alle kinderen met laryngitis subglottica.

Geelhoed, Turner, Efficacy of a small single dose of oral dexamethasone for outpatient croup 1996

Deze studie had als doel het effect te beoordelen van een enkele lage dosering dexamethason van 0.15 mg/kg bij kinderen met milde laryngitis subglottica die niet zo benauwd waren dat ze moesten worden opgeomen (in het algemeen was de opname-indicatie stridor en intrekkingen in rust hebben). De kinderen presenteerden zich op een SEH van een tertiair kinderziekenhuis met laryngitis subglottica zonder opname-indicatie.100 kinderen (4-122 mnd) kregen een enkele orale dosis dexamethason 0.15 mg/kg of placebo. De primaire uitkomstmaat was noodzaak tot terugkeren naar de SEH met persisterende laryngitisklachten. Uit de placebogroep keerden 8 kinderen terug voor medische zorg waarvan 1 werd opgenomen, in de dexamethasongroep keerde geen enkel kind terug. Er werd geen verschil gerapporteerd in laryngitissymptomen, duur van virale klachten of terugkeer naar SEH voor anderen klachten. Zelfs als de 2 patienten in de dexamethasongroep, die lost to follow-up waren, waren teruggekeerd naar een arts voor hulp en de 2 in de placebogroep thuis waren gebleven was het relatieve risico voor terugkeren naar een arts 4 keer zo hoog in de placebogroep versus de dexamethasongroep (95% BI 0,89,17,91). Conclusie van de auteur: Orale dexamethason in een dosering van 0.15 mg/kg is effectief in het reduceren van herhaald ziekenhuisbezoek na ontslag van de SEH bij milde laryngitis subglottica.

Methodologische beoordeling van de 2 RCT’s mbt eenmalig dexamethason voor milde laryngitis

De studie van Bjornson is uitstekend opgezet en uitgevoerd en van voldoende grootte om een statistisch significant antwoord te geven op de onderzoeksvragen. Methodologisch is de studie valide. In de studie is niet terug te vinden wat de exacte redenen waren voor terugkeren voor medische zorg. De studie van Geelhoed en Turner bestaat uit een kleinere groep en beschrijft dat de studie dubbelblind van opzet is zonder aan te geven hoe geblindeerd is. Ook wordt de randomisatievolgorde en -toewijzing niet beschreven. Ook hier worden redenen van terugkeer naar het ziekenhuis niet geanalyseerd.

Tot slot is er nog de Richtlijn van de SICK “Laryngitis subglottica” (2007):

De SICK heeft als aanbeveling:

Dosering corticosteroïden

Over de hoogte van de dosering van corticosteroïden in de poliklinische setting zijn weinig data beschikbaar: in het overgrote deel van de studies is de standaarddosering van 0,6 mg/kg dexamethason gebruikt. In slechts één studie werd het effect van 0,3 en 0,15 mg/kg dexamethason geëvalueerd. Door de auteurs werd geconcludeerd dat ook de lagere doseringen effect zijn. Bij het ontbreken van verder ondersteunend bewijs adviseren wij vooralsnog een dosering van 0,6 mg/kg.

Andere richtlijnen:

Bij de richtlijnen van de NHLBI, NICE, AAP (NGC) werden geen richtlijnen gevonden over ‘croup’. Wel bestaat er een Noord Amerikaanse en Australische richtlijn: Guideline for the management and diagnosis of croup, van de Alberta Clinical Practice Guidelines, North America: Dexamethasone is indicated in all children diagnosed to have croup (including those with only a barky cough without any other signs of respiratory distress)

Improvement begins within 2 to 3 hours after administration, and persists for 24 to 48 hours after the administration of a single dose. Trials have shown clear benefit even in children with very mild symptoms presenting more than a day after start of croup symptoms. A potential exception is the rare child with a known immune deficiency or recent exposure to varicella.

Dexamethasone may be administered orally in all but those children with very severe croup. Oral dexamethasone (using a parenteral/ injectible preparation mixed with a flavoured syrup) is rapidly adsorbed with less than 5% of children vomiting the drug. Nebulized budesonide is not routinely indicated for the treatment of croup.

Potential exceptions include: 1) a child who has had persistent vomiting and 2) a child with severe respiratory distress; in these patients, budesonide may be mixed with epinephrine and administered simultaneously.

Nebulized budesonide is likely equivalent but definitely not superior to oral dexamethasone. Administration of a nebulized drug usually takes between 10 and 15 minutes to administer, and most commonly causes significantly more agitation than oral administration of a drug. Further, budesonide is substantially more expensive than dexamethasone. The dose of budesonide is 2mg. 0.5mg/ml is the appro­priate concentration.

"Croup"[Mesh] OR ("Croup/drug therapy"[Mesh] OR "Croup/therapy"[Mesh] gelimiteerd door Humans, Clinical Trial, Meta-Analysis, English, Dutch, All Infant: birth-23 months, All Child: 0-18 years, Newborn: birth-1 month, Infant: 1-23 months, Preschool Child: 2-5 years, Child: 6-12 years, Adolescent: 13-18 years

PubMed

2 RCT’s gevonden