Inspanningsgebonden pijnsyndromen van het onderbeen

Initiatief: VSG Aantal modules: 12

Chirurgie bij PAES

Uitgangsvraag

Wat is de rol van chirurgie bij verdenking van PAES?

Aanbeveling

Verwijs een patiënt met verdenking op popliteal artery entrapment syndrome (PAES) naar een centrum waar samenwerking tussen medisch specialisten plaatsvindt, bij voorkeur in een gestructureerd multidisciplinair overleg.

 

Laat, indien een chirurgische behandeling voor PAES noodzakelijk is, de ingreep uitvoeren door een specialist met interesse en ervaring in de problematiek.

Overwegingen

Voor- en nadelen van de interventie en de kwaliteit van het bewijs

Er werden geen vergelijkende studies gevonden naar de effecten van chirurgische behandelingen bij patiënten met PAES. Op basis van de gevonden literatuur kunnen er geen conclusies worden getrokken over het effect van een chirurgische behandeling bij PAES. Ook kan er niet worden beschreven welke chirurgische techniek het beste kan worden toegepast op basis van de literatuur. Voor PAES werden alleen beschrijvende studies en reviews gevonden over de chirurgische behandeling en ervaringen van patiënten. Over het algemeen kan worden gesteld, dat chirurgie overwogen moet worden indien de diagnose waarschijnlijk is en andere oorzaken van onderbeenklachten zijn uitgesloten. De anatomische vorm van PAES zou eerder in aanmerking komen voor chirurgie dan de functionele (Pandya, 2019), omdat het laten voort bestaan van de situatie kan leiden tot vaatschade (Hislop, 2014). Complicaties na chirurgie zijn zeldzaam (n. saphenus neuropraxie, hematomen of wondontsteking, tijdelijk oedeem van de voet door lymfstuwing). Effectiviteit van de operatie wordt als zeer wisselend aangegeven (Pandya, 2019), evenals herstel naar sport/werk/ADL of kwaliteit van leven. De recidiefkans is onbekend.

 

Diagnostiek en behandeling van PAES dienen bij voorkeur plaats te vinden in een centrum met ervaring. Er is waarschijnlijk weinig plaats voor een conservatieve behandeling, hoewel botuline toxine injecties mogelijk (tijdelijk) effectief kunnen zijn (Hislop, 2017). Langetermijnresultaten hiervan ontbreken. Een bijkomende complicerende factor is het feit, dat er overlap is tussen patiënten met PAES en met dp-CECS. Ook kunnen beide entiteiten zich in een patiënt manifesteren, of na elkaar ontwikkelen (Corneloup, 2017).

 

Waarden en voorkeuren van patiënten (en eventueel hun verzorgers)

De voordelen van de chirurgische behandeling van PAES zijn de kans op verminderen of verdwijnen van de onderbeenklachten. De nadelen zijn een (kleine) kans op complicaties, zoals n. saphenus neuropraxie, hematomen of wondontsteking.

 

Kosten (middelenbeslag)

Het aantal patiënten dat uiteindelijk een chirurgische behandeling voor PAES zal ondergaan is klein. Gezien het feit dat deze ingreep in dagbehandeling verricht kan worden, er geen extra kosten aan zijn verbonden qua implantaten etc. en de kans op complicaties laag is, lijken de kosten voor de ingreep verdedigbaar.

 

Aanvaardbaarheid, haalbaarheid en implementatie

De werkgroep is van mening, dat chirurgie voor PAES door specialisten met interesse en ervaring moet worden uitgevoerd. Het is raadzaam om bij verdenking van PAES te verwijzen naar gespecialiseerde centra voor de behandeling.

 

Rationale van de aanbeveling: weging van argumenten voor en tegen de interventies

Op basis van de gevonden literatuur kunnen er geen conclusies worden getrokken over het effect van een chirurgische behandeling bij PAES-patiënten. Volgens expert opinion biedt chirurgische behandeling de mogelijkheid de langdurige klachten te verminderen en toekomstige vaatschade te voorkomen. De operatie dient te worden uitgevoerd door specialisten met aantoonbare interesse en ervaring.

Onderbouwing

Popliteal artery entrapment syndrome (PAES) is een zeldzame aandoening. Er wordt onderscheid gemaakt tussen een anatomische vorm, waarbij er sprake is van een aangeboren afwijkend beloop van de a. poplitea, waardoor bij inspanning afklemming ontstaat, en een functionele vorm, die soms wordt aangeduid als FPAES (functionele PAES). Bij FPAES is de anatomie normaal, maar ontstaat bij inspanning toch afklemming, bijvoorbeeld op basis van hypertrofie van de omliggende spieren. Patiënten met PAES presenteren zich met inspanningsgebonden kuitklachten die snel verdwijnen na inspanning (zie bijlage 1).

 

Bij verdenking op de diagnose PAES moet de patiënt worden verwezen naar een specialist met interesse en ervaring in de problematiek, bij voorkeur werkend in een centrum waar samenwerking tussen de medisch specialisten plaatsvindt (zie module Conservative behandeling). De specialist zal vervolgbeleid instellen, hierbij is een overweging dat de meeste patiënten met PAES vaak een lang traject met behandelingen voor andere diagnosen hebben ondergaan, voordat de diagnose PAES wordt gesteld en dat het laten voort bestaan van de situatie mogelijk kan leiden tot vaatschade. De rol van botuline toxine injecties is onduidelijk. Er zijn wel gunstige reacties beschreven op de korte termijn, maar het langetermijneffect is onduidelijk. Het natuurlijke beloop van een onbehandelde PAES kan ongunstig zijn en soms leiden tot progressieve klachten. Doel van de chirurgische behandeling is het creëren van ruimte rondom de a. poplitea, zodat afklemming niet meer plaatsvindt. Vraagstelling in deze submodule is ‘wat de rol is van chirurgie bij verdenking op PAES’.

No conclusions could be drawn based on the literature.

A systematic review of the literature was performed to answer the following question:

What is the effect of surgical treatment in patients with PAES compared to a conservative approach, or no treatment, using the following outcome parameters: pain, return to performance (sport/work/exercise/leisure), quality of life, satisfaction and complications/adverse events?

 

P:        patients with PAES;

I:         surgical treatment: popliteal artery release;

C:        conservative treatment including Botox, or no treatment;

O:       pain, return to performance (sport/work/exercise/leisure), quality of life, satisfaction and complications/adverse events.

 

Relevant outcome measures

See above.

 

Search and select (Methods)

See above.

 

Initially, 67 studies were selected based on title and abstract screening for the four subquestions, six studies described PAES patients. None of selected studies fulfill the selection criteria (based on study design), therefore no studies were included.

 

Results

No systematic reviews or RCTs were found that answered the question:

What is the effect of surgical treatment in patients with PAES compared to a conservative approach, or no treatment, using the following outcome parameters: pain, return to performance (sport/work/exercise/leisure), quality of life, satisfaction and complications/adverse events?

  1. Corneloup L, Labanere C, Chevalier L et al. Presentation, diagnosis and management of popliteal artery entrapment syndrome. (2017). Scand J Med sci Sports. DOI: 10.1111/sms.12918
  2. de Bruijn JA, van Zantvoort AP, Winkes MB, Raaymakers L, van der Cruijsen-Raaijmakers M, Hoogeveen AR, Scheltinga MR. (2015). Feasibility and Safety of an Operative Tool for Anterior Chronic Exertional Compartment Syndrome Treatment. Foot Ankle Int.;36(12):1475-82. doi: 10.1177/1071100715596081. Epub 2015 Jul 28. PMID: 26219908.
  3. de Bruijn JA, van Zantvoort APM, Hundscheid HPH, Hoogeveen AR, Teijink JAW, Scheltinga MR. (2019). Superficial Peroneal Nerve Injury Risk During a Semiblind Fasciotomy for Anterior Chronic Exertional Compartment Syndrome of the Leg: An Anatomical and Clinical Study. Foot Ankle Int.;40(3):343-351. doi: 10.1177/1071100718811632. Epub 2018 Nov 22. PMID: 30466306.
  4. de Bruijn JA, van Zantvoort APM, Hundscheid HPH, Hoogeveen AR, van Eerten P, Teijink JAW, Scheltinga MR. (2021). Comparison of 2 Fasciotomes for Treatment of Patients With Chronic Exertional Compartment Syndrome of the Anterior Leg. Orthop J Sports Med.;9(11):23259671211051358. doi: 10.1177/23259671211051358. PMID: 34888390; PMCID: PMC8649103.
  5. van Dijk W, van Eerten P, Scheltinga M. (2020). Infrapatellar nerve damage: A neglected cause of severe localized leg pain. Unfallchirurg.;123(Suppl 1):25-28. English. doi: 10.1007/s00113-019-0688-7. PMID: 31960086.
  6. Hislop M, Kennedy D, Cramp B, et al. (2014). Functional popliteal artery entrapment syndrome: Poorly understood and frequently missed? A review of clinical features, appropriate investigations, and treatment options. J Sports Med 2014; 105953.
  7. Hislop M, Brideaux A, Dhupelia S. Functional popliteal artery entrapment syndrome: Use of ultrasound guided Botox injection as a non-surgical treatment option. (2017). Skeletal Radiol 2017; 46: 1241–1248.
  8. Meadows JR, Finnoff JT. Lower extremity nerve entrapments in athletes. 2014. Curr Sports Med Rep. Sep-Oct;13(5):299-306. doi: 10.1249/JSR.0000000000000083. PMID: 25211617.
  9. Toussaint CP, Perry EC 3rd, Pisansky MT, Anderson DE. (2010) What's new in the diagnosis and treatment of peripheral nerve entrapment neuropathies. Neurol Clin. Nov;28(4):979-1004. doi: 10.1016/j.ncl.2010.03.017. PMID: 20816274.
  10. Vogels S, Ritchie ED, Hundscheid HP, Janssen L, Hoogeveen AR, Zimmermann WO, Hoencamp R, Scheltinga MR. (2021a). Chronic recalcitrant medial tibial stress syndrome: Is surgery an option? Transl Sports Med.; 00: 1– 10. doi: 10.1002/tsm2.231.
  11. Vogels S, Ritchie ED, Hundscheid HP, van Someren K, Janssen L, Hoencamp R, Scheltinga MR. (2021b). Chronic Exertional Compartment Syndrome in the Leg: Comparing Surgery to Conservative Therapy. Int J Sports Med.;42(6):559-565. doi: 10.1055/a-1273-7777. Epub 2020 Nov 11. PMID: 33176383.
  12. Vogels S, Van Ark W, Janssen L, Scheltinga MRM. (2021c). Fasciectomy for Recurrent Chronic Exertional Compartment Syndrome of the Anterior Leg. Med Sci Sports Exerc.;53(8):1549-1554. doi: 10.1249/MSS.0000000000002631. PMID: 33731658.
  13. Winkes MB, van Zantvoort APM, de Bruijn JA et al. (2016). Fasciotomy for deep posterior compartment syndrome in the lower leg. Am J Sports Med, 44, 5, 1309-1316. DOI: 10.1177/0363546515626540
  14. van Zantvoort APM, Setz MJM, Hoogeveen AR, Scheltinga MRM. (2018). Common Peroneal Nerve Entrapment in the Differential Diagnosis of Chronic Exertional Compartment Syndrome of the Lateral Lower Leg: A Report of 5 Cases. Orthop J Sports Med.;6(8):2325967118787761. doi: 10.1177/2325967118787761. PMID: 30148178; PMCID: PMC6100130.
  15. Zimmermann WO, Hutchinson MR, Van den Berg R, et al. (2019). Conservative treatment of anterior chronic exertional compartment syndrome in the military, with a mid-term follow-up. BMJ Open Sport Exerc. Med. :e000532. https:// doi.org/10.1136/bmjsem-2019-000532.

Table of excluded studies

Author and year

Reason for exclusion

Vogels, 2021

MTSS; compared surgical intervention to conservative treatment in a retrospective nonrandomized study

Yates, 2003

MTSS; descriptive case study

Vogels, 2021

CECS: compared surgical intervention to conservative treatment in a retrospective nonrandomized study

Ramanan, 2011

Nerve entrapment: Retrospective cohort study

Symeonidis, 2021

Nerve entrapment: retrospective case series

Humphreys, 2007

Nerve entrapment: Retrospective cohort study

Autorisatiedatum en geldigheid

Laatst beoordeeld  : 26-08-2022

Laatst geautoriseerd  : 26-08-2022

Geplande herbeoordeling  : 26-08-2025

Initiatief en autorisatie

Initiatief:
  • Vereniging voor Sportgeneeskunde
Geautoriseerd door:
  • Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie
  • Nederlandse Orthopaedische Vereniging
  • Nederlandse Vereniging van Revalidatieartsen
  • Nederlandse Vereniging voor Heelkunde
  • Nederlandse Vereniging voor Neurologie
  • Nederlandse Vereniging voor Radiologie
  • Vereniging voor Sportgeneeskunde
  • Patiëntenfederatie Nederland
  • Nederlandse Vereniging van Podotherapeuten

Algemene gegevens

De ontwikkeling van deze richtlijnmodule werd ondersteund door het Kennisinstituut van de Federatie Medisch Specialisten (www.demedischspecialist.nl/kennisinstituut) en werd gefinancierd uit de Stichting Kwaliteitsgelden Medisch Specialisten (SKMS). De financier heeft geen enkele invloed gehad op de inhoud van de richtlijnmodule.

Samenstelling werkgroep

Voor het ontwikkelen van de richtlijnmodules is in 2020 een multidisciplinaire werkgroep ingesteld, bestaande uit vertegenwoordigers van alle relevante specialismen (zie hiervoor de samenstelling van de werkgroep) die betrokken zijn bij de zorg voor patiënten met inspanningsgebonden pijnsyndromen van het onderbeen.

 

Werkgroep

  • Prof. dr. Wessel O. Zimmermann, sportarts, bedrijfsarts, hoogleraar militaire geneeskunde, Koninklijke Landmacht, VSG (voorzitter)
  • Dr. Eric W.P. Bakker, epidemioloog, (sport-)fysiotherapeut, KBC Haaglanden, KNGF
  • Dr. Johan de Bruijn, huisarts, Leidsche Rijn Julius gezondheidscentra, deelname op persoonlijke titel
  • Dr. Henk van der Hoeven, orthopedisch chirurg, Bergman kliniek Naarden, NOV
  • Ingrid Janssen BSc, klinisch gezondheidswetenschapper i.o. podotherapeut en manueel therapeut, Profysic Sportpodotherapie, NVvP
  • Drs. Arjan Kokshoorn, sportarts, Jeroen Bosch Ziekenhuis, VSG
  • Drs. Peter JCM van Leeuwen, revalidatiearts. Libra revalidatie en audiologie (tot 1 augustus 2021), VRA
  • Drs. Frank Nap, radioloog, Centraal Militair Hospitaal Utrecht en UMC Utrecht, NVvR
  • BSc. Rayko Piepers, patiënt-deelnemer werkgroep en fysiotherapeut
  • Dr. Marc Scheltinga, chirurg, Máxima MC Veldhoven/Eindhoven, NVVH
  • Dr. Erik van Wensen, neuroloog, Gelre ziekenhuizen, NVN
  • Drs. Michael van der Werve, sportarts, Alrijne Ziekenhuis, VSG
  • Dr. Marinus Winters, sportfysiotherapeut, Onder de Knie Haarlem, KNGF

 

 

Met methodologische ondersteuning van

  • Dr. Josefien Buddeke, adviseur, Kennisinstituut van de Federatie Medisch Specialisten
  • Dr. Mirre den Ouden - Vierwind, adviseur, Kennisinstituut van de Federatie Medisch Specialisten
  • Drs. Miriam van der Maten, literatuurspecialist, Kennisinstituut van de Federatie Medisch Specialisten
  • Drs. Toon Lamberts, senior adviseur, Kennisinstituut van de Federatie Medisch Specialisten

Belangenverklaringen

De Code ter voorkoming van oneigenlijke beïnvloeding door belangenverstrengeling is gevolgd. Alle werkgroepleden hebben schriftelijk verklaard of zij in de laatste drie jaar directe financiële belangen (betrekking bij een commercieel bedrijf, persoonlijke financiële belangen, onderzoeksfinanciering) of indirecte belangen (persoonlijke relaties, reputatiemanagement) hebben gehad. Gedurende de ontwikkeling of herziening van een module worden wijzigingen in belangen aan de voorzitter doorgegeven. De belangenverklaring wordt opnieuw bevestigd tijdens de commentaarfase.

 

Een overzicht van de belangen van werkgroepleden en het oordeel over het omgaan met eventuele belangen vindt u in onderstaande tabel. De ondertekende belangenverklaringen zijn op te vragen bij het secretariaat van het Kennisinstituut van de Federatie Medisch Specialisten.

 

Werkgroeplid

Functie

Nevenfuncties

Gemelde belangen

Ondernomen actie

Zimmermann

Luitenant kolonel sportarts, bedrijfsarts,

Koninklijke Landmacht, Utrecht

Hoogleraar militaire geneeskunde, Uniformed Services University of the Health Sciences, Bethesda, Maryland, USA; onbetaald.

Extern gefinancierd onderzoek: geen deelname aan onderzoek waarbij de opdrachtgever invloed heeft op de uitkomst.

Intellectuele belangen: Ik ben voor deze werkgroep gevraagd vanwege mijn expertise over dit onderwerp. Het is mogelijk dat mijn gepubliceerde onderzoek deel zal uitmaken van de literatuurlijst voor dit project. De werkgroep zal als groep beslissen welke informatie in de te ontwikkelen richtlijn komt.

Er is geen mogelijkheid tot vermarkting.

Geen actie

Bakker

Sportfysiotherapeut, maatschapslid KBC Haaglanden, klinisch epidemioloog

"Lector domein opleidingen gezondheidszorg NCOI opleidingsgroep (betaald)

Klinisch epidemioloog Amsterdam UMC locatie AMC (betaald)"

Geen

Geen actie

De Bruijn

Huisarts Leidsche rijn julius gezondheidscentra

 

Geen

Intellectuele belangen: In hoeverre ik dit zelf kan beoordelen zal ik geen baat ondervinden van het advies of de richtlijn waarbij ik betrokken ben

Geen actie

Van der Hoeven

Orthopedisch chirurg, Bergman kliniek Naarden

Docent SOMT University (1x per jaar) betaald

Voorzitter medische commissie KNHB

Geen

Geen actie

Janssen

Eigenaar Profysic sportpodotherapie Podo-/manueel therapeut

Geen

Geen

Geen actie

Kokshoorn

Sportarts Jeroen Bosch Ziekenhuis (JBZ)

Geen

Intellectuele belangen: Doel van dit project is om met alle betrokken zorgverleners te komen tot een actuele evidence-based richtlijn voor de behandeling van inspanningsgebonden pijnsyndromen van het onderbeen, om zo de zorg voor deze groep patiënten op een kwalitatief hoger niveau te brengen. Ik dien en vertegenwoordig hierbij mijn specialisme sportgeneeskunde en mijn vakgenoten.

Geen actie

van Leeuwen

Revalidatiearts bij Libra revalidatie en audiologie, locatie Blixembosch te Eindhoven. Vanuit Libra detachering naar St Annaziekenhuis te Geldrop en Catharina ziekenhuis te Eindhoven.

(niet meer werkzaam sinds 1 augustus 2021)

Als vrijwilliger werkzaam bij World Para Athletics (hoofdlokatie Bonn), functie is internationaal classifier atletiek, onkostenvergoeding. Als vrijwilliger werkzaam bij de atletiekunie als classifier gehandicaptensport, onkostenvergoeding. Trainer bij Eindhoven atletiek (verspringen) onbetaald.

Geen

Geen actie

Nap

Kolonel-arts, radioloog Centraal Militair Hospitaal Utrecht

Radioloog UMC Utrecht

Geen

Geen

Geen actie

Piepers

Geen

Geen

Geen

Geen actie

Scheltinga

chirurg, Máxima MC Veldhoven/Eindhoven

copromotor van meerdere proefschriften over onderbeens- pijnsyndromen waaronder CECS en claudicatio

Intellectuele belangen: dr. Scheltinga is initiatiefnemer van NIAPS, een multidisciplinaire werkgroep gericht op verbetering van zorg rondom patienten met onderbeenspijnsyndromen; als chirurg heeft hij een bovenregionale functie voor analyse van patiënten die mogelijk een operatie moeten ondergaan.

Geen actie

Van Wensen

Neuroloog Gelre Ziekenhuizen 0.75 FTE

Neuroloog-onderzoeker 0.4 FTE

"Voorzitter werkgroep Sport & Neurologie van de NVN: onbetaald

Lid Medisch Advies Raad Dystonie Vereniging: onbetaald

Eigenaar Sport Dystonie Centrum: onbetaald

Ziekenhuis commissies 4 x: onbetaald"

Intellectuele belangen: Dat zou inderdaad een logisch gevolg kunnen zijn van mijn werkzaamheden binnen deze werkgroep

Geen actie

Van der Werve

Sportarts Alrijne Ziekenhuis

geen

Intellectuele belangen: het deelnemen aan de werkgroep is wellicht van belang voor aanzien of patiëntenstroom, maar de uitkomst van de richtlijn heeft hier geen invloed op

Geen actie

Winters

Sportfysiotherapeut, Onder de Knie, Haarlem

Onbetaald:

- (voormalig) Associate Editor British Journal of Sports Medicine

- (voormalig) Senior onderzoeker 'Center for General Practice in Aalborg, Aalborg University, Denmark'

Geen

Geen actie

Inbreng patiëntenperspectief

Er is aandacht besteed aan het patiëntperspectief door een vragenlijst uit te zetten onder patiënten. De respons op de vragenlijst is besproken in de werkgroep en de verkregen input is meegenomen bij het opstellen van de overwegingen (zie waarden en voorkeuren voor patiënten). Daarnaast is een patiënt betrokken bij de richtlijn door plaats te nemen in de werkgroep. De conceptrichtlijn is tevens voor commentaar voorgelegd aan de Patiëntenfederatie Nederland en de eventueel aangeleverde commentaren zijn bekeken en verwerkt.

 

Kwalitatieve raming van mogelijke financiële gevolgen in het kader van de Wkkgz

Bij de richtlijn is conform de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (Wkkgz) een kwalitatieve raming uitgevoerd of de aanbevelingen mogelijk leiden tot substantiële financiële gevolgen. Bij het uitvoeren van deze beoordeling zijn richtlijnmodules op verschillende domeinen getoetst (zie het stroomschema op de Richtlijnendatabase).

Uit de kwalitatieve raming blijkt dat er waarschijnlijk geen substantiële financiële gevolgen zijn, zie onderstaande tabel.

 

Module

Uitkomst kwalitatieve raming

Toelichting

Module Anamnese

geen substantiële financiële gevolgen

Hoewel uit de toetsing volgt dat de aanbeveling(en) breed toepasbaar zijn (5.000-40.000 patiënten), volgt ook uit de toetsing het geen nieuwe manier van zorgverlening of andere organisatie van zorgverlening betreft. Er worden daarom geen substantiële financiële gevolgen verwacht.

Module Lichamelijk onderzoek

geen substantiële financiële gevolgen

Hoewel uit de toetsing volgt dat de aanbeveling(en) breed toepasbaar zijn (5.000-40.000 patiënten), volgt ook uit de toetsing het geen nieuwe manier van zorgverlening of andere organisatie van zorgverlening betreft. Er worden daarom geen substantiële financiële gevolgen verwacht.

Module Aanvullend onderzoek

geen substantiële financiële gevolgen

Hoewel uit de toetsing volgt dat de aanbeveling(en) breed toepasbaar zijn (5.000-40.000 patiënten), volgt ook uit de toetsing het geen nieuwe manier van zorgverlening of andere organisatie van zorgverlening betreft. Er worden daarom geen substantiële financiële gevolgen verwacht.

Module Drukmeting

geen substantiële financiële gevolgen

Hoewel uit de toetsing volgt dat de aanbeveling(en) breed toepasbaar zijn (5.000-40.000 patiënten), volgt ook uit de toetsing het geen nieuwe manier van zorgverlening of andere organisatie van zorgverlening betreft. Er worden daarom geen substantiële financiële gevolgen verwacht.

Module Conservatieve behandeling

geen substantiële financiële gevolgen

Hoewel uit de toetsing volgt dat de aanbeveling(en) breed toepasbaar zijn (5.000-40.000 patiënten), volgt ook uit de toetsing het geen nieuwe manier van zorgverlening of andere organisatie van zorgverlening betreft. Er worden daarom geen substantiële financiële gevolgen verwacht.

Module Chirurgische behandeling

geen substantiële financiële gevolgen

Hoewel uit de toetsing volgt dat de aanbeveling(en) breed toepasbaar zijn (5.000-40.000 patiënten), volgt ook uit de toetsing het geen nieuwe manier van zorgverlening of andere organisatie van zorgverlening betreft. Er worden daarom geen substantiële financiële gevolgen verwacht.

Module Secundaire preventie

geen substantiële financiële gevolgen

Hoewel uit de toetsing volgt dat de aanbeveling(en) breed toepasbaar zijn (5.000-40.000 patiënten), volgt ook uit de toetsing het geen nieuwe manier van zorgverlening of andere organisatie van zorgverlening betreft. Er worden daarom geen substantiële financiële gevolgen verwacht.

Methode ontwikkeling

Evidence based

Implementatie

Submodule 6.1 fasciotomie bij MTSS

Aanbeveling

Tijdspad voor implementatie:
< 1 jaar,

1 tot 3 jaar of

> 3 jaar

Verwacht effect op kosten

Randvoorwaarden voor implementatie (binnen aangegeven tijdspad)

Mogelijke barrières voor implementatie1

Te ondernemen acties voor implementatie2

Verantwoordelijken voor acties3

Overige opmerkingen

Overweeg een fasciotomie van de oppervlakkige en diepe loge voor MTSS indien conservatieve behandeling onvoldoende effect heeft.

 

< 1 jaar

nihil

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

geen

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH, VSG, KNGF, NVN

 

Bespreek in het preoperatieve consult met de patiënt het te verwachten operatieresultaat, mogelijke complicaties en aspecten die van belang zijn voor deze patiënt.

 

< 1 jaar

nihil

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

geen

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH

 

Laat een fasciotomie voor MTSS verrichten door een specialist met interesse en ervaring in de problematiek.

 

< 1 jaar

nihil

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

Onbekendheid welke specialisten interesse en ervaring hebben.

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH

 

 

Submodule 6.2 fasciotomie bij CECS

Aanbeveling

Tijdspad voor implementatie:
< 1 jaar,

1 tot 3 jaar of

> 3 jaar

Verwacht effect op kosten

Randvoorwaarden voor implementatie (binnen aangegeven tijdspad)

Mogelijke barrières voor implementatie1

Te ondernemen acties voor implementatie2

Verantwoordelijken voor acties3

Overige opmerkingen

Overweeg een fasciotomie bij ant-CECS met een minimaal invasieve techniek indien conservatieve behandeling onvoldoende effect heeft.

 

< 1 jaar

Nihil, betreft huidige zorg

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

Geen

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH, VSG, KNGF, NVN

 

Bespreek in het preoperatieve consult met de patiënt het te verwachten operatieresultaat, mogelijke complicaties en aspecten die van belang zijn voor deze patiënt.

 

< 1 jaar

nihil

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

Geen

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH, VSG, NVN

 

Laat een fasciotomie bij CECS uitvoeren door een specialist met interesse en ervaring in de problematiek.

 

< 1 jaar

nihil

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

Onbekendheid welke specialisten interesse en ervaring hebben.

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH

 

Overweeg een fasciectomie bij recidief/recidu ant-CECS indien een eerdere fasciotomie onvoldoende effect heeft.

 

< 1 jaar

nihil

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

Geen

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH

 

 

Submodule 6.3 Neurolyse bij zenuwinklemming

Aanbeveling

Tijdspad voor implementatie:
< 1 jaar,

1 tot 3 jaar of

> 3 jaar

Verwacht effect op kosten

Randvoorwaarden voor implementatie (binnen aangegeven tijdspad)

Mogelijke barrières voor implementatie1

Te ondernemen acties voor implementatie2

Verantwoordelijken voor acties3

Overige opmerkingen

Verwijs een patiënt met verdenking op een zenuwinklemming in het onderbeen naar een centrum met een multidisciplinair team van specialisten, bij voorkeur met een neuroloog, met interesse en ervaring in de problematiek.

<1 jaar

nihil

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

Onbekendheid welke specialisten/ instellingen ervaring hebben.

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH, VSG, KNGF, NVN

 

Start na diagnosestelling de behandeling met conservatieve therapie in een centrum waar een samenwerking tussen medisch specialisten bestaat, bij voorkeur in een gestructureerd multidisciplinair overleg.

 

<1 jaar

Nihil, betreft huidige zorg

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

Onbekendheid welke specialisten/ instellingen ervaring hebben.

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH, VSG, KNGF, NVN

 

Evalueer de progressie van de conservatieve therapie na 6 en 12 weken.

 

1-3 jaar

Nihil

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

Patiënten die eerder uit het behandeltraject stappen

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH, VSG, KNGF, NVN

 

Overweeg chirurgische behandeling bij onvoldoende verbetering.

 

<1 jaar

Nihil, betreft huidige zorg

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

 

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH, VSG, KNGF

 

 

Submodule 6.4 Chirurgie bij PAES

Aanbeveling

Tijdspad voor implementatie:
< 1 jaar,

1 tot 3 jaar of

> 3 jaar

Verwacht effect op kosten

Randvoorwaarden voor implementatie (binnen aangegeven tijdspad)

Mogelijke barrières voor implementatie1

Te ondernemen acties voor implementatie2

Verantwoordelijken voor acties3

Overige opmerkingen

Verwijs een patiënt met verdenking op popliteal artery entrapment syndrome (PAES) naar een centrum waar samenwerking tussen medisch specialisten plaatsvindt, bij voorkeur in een gestructureerd multidisciplinair overleg.

< 1 jaar

nihil

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

Onbekendheid welke specialisten/ instellingen ervaring hebben.

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH, VSG, KNGF, NVN

 

Laat, indien een chirurgische behandeling voor PAES noodzakelijk is, de ingreep uitvoeren door een specialist met interesse en ervaring in de problematiek.

< 1 jaar

nihil

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

Onbekendheid welke specialisten interesse en ervaring hebben.

Publicatie richtlijn

Voorlichting op de website sportzorg.nl en patiënteninformatie op thuisarts.nl

NVvH

 

1 Barrières kunnen zich bevinden op het niveau van de professional, op het niveau van de organisatie (het ziekenhuis) of op het niveau van het systeem (buiten het ziekenhuis). Denk bijvoorbeeld aan onenigheid in het land met betrekking tot de aanbeveling, onvoldoende motivatie of kennis bij de specialist, onvoldoende faciliteiten of personeel, nodige concentratie van zorg, kosten, slechte samenwerking tussen disciplines, nodige taakherschikking, et cetera.

2 Denk aan acties die noodzakelijk zijn voor implementatie, maar ook acties die mogelijk zijn om de implementatie te bevorderen. Denk bijvoorbeeld aan controleren aanbeveling tijdens kwaliteitsvisitatie, publicatie van de richtlijn, ontwikkelen van implementatietools, informeren van ziekenhuisbestuurders, regelen van goede vergoeding voor een bepaald type behandeling, maken van samenwerkingsafspraken.

3 Wie de verantwoordelijkheden draagt voor implementatie van de aanbevelingen, zal tevens afhankelijk zijn van het niveau waarop zich barrières bevinden. Barrières op het niveau van de professional zullen vaak opgelost moeten worden door de beroepsvereniging. Barrières op het niveau van de organisatie zullen vaak onder verantwoordelijkheid van de ziekenhuisbestuurders vallen. Bij het oplossen van barrières op het niveau van het systeem zijn ook andere partijen, zoals de NZA en zorgverzekeraars, van belang.

Werkwijze

AGREE

Deze richtlijnmodule is opgesteld conform de eisen vermeld in het rapport Medisch Specialistische Richtlijnen 2.0 van de adviescommissie Richtlijnen van de Raad Kwaliteit. Dit rapport is gebaseerd op het AGREE II instrument (Appraisal of Guidelines for Research & Evaluation II; Brouwers, 2010).

 

Knelpuntenanalyse en uitgangsvragen

Tijdens de voorbereidende fase inventariseerde de werkgroep de knelpunten in de zorg voor patiënten met inspanningsgebonden pijnsyndromen van het onderbeen. Tevens zijn er knelpunten aangedragen door Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie, Nederlandse Vereniging van Podotherapeuten, Vereniging voor Sportgeneeskunde, Zelfstandige Klinieken Nederland, Nederlandse Vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde, Nederlandse Vereniging van Verzekeringsgeneeskunde, Nederlandse Vereniging voor Neurologie, Nederlandse Vereniging van Revalidatieartsen en Nederlandse Vereniging voor Heelkunde via een schriftelijke Invitational conference. Een verslag hiervan is opgenomen onder aanverwante producten in de bijlage.

 

Op basis van de uitkomsten van de knelpuntenanalyse zijn door de werkgroep concept-uitgangsvragen opgesteld en definitief vastgesteld.

 

Uitkomstmaten

Na het opstellen van de zoekvraag behorende bij de uitgangsvraag inventariseerde de werkgroep welke uitkomstmaten voor de patiënt relevant zijn, waarbij zowel naar gewenste als ongewenste effecten werd gekeken. Hierbij werd een maximum van acht uitkomstmaten gehanteerd. De werkgroep waardeerde deze uitkomstmaten volgens hun relatieve belang bij de besluitvorming rondom aanbevelingen, als cruciaal (kritiek voor de besluitvorming), belangrijk (maar niet cruciaal) en onbelangrijk. Tevens definieerde de werkgroep tenminste voor de cruciale uitkomstmaten welke verschillen zij klinisch (voor de patiënt) relevant vond.

 

Methode literatuursamenvatting

Een uitgebreide beschrijving van de strategie voor zoeken en selecteren van literatuur en de beoordeling van de risk-of-bias van de individuele studies is te vinden onder ‘Zoeken en selecteren’ onder Onderbouwing. De beoordeling van de kracht van het wetenschappelijke bewijs wordt hieronder toegelicht.

 

Beoordelen van de kracht van het wetenschappelijke bewijs

De kracht van het wetenschappelijke bewijs werd bepaald volgens de GRADE-methode. GRADE staat voor ‘Grading Recommendations Assessment, Development and Evaluation’ (zie http://www.gradeworkinggroup.org/). De basisprincipes van de GRADE-methodiek zijn: het benoemen en prioriteren van de klinisch (voor de patiënt) relevante uitkomstmaten, een systematische review per uitkomstmaat, en een beoordeling van de bewijskracht per uitkomstmaat op basis van de acht GRADE-domeinen (domeinen voor downgraden: risk of bias, inconsistentie, indirectheid, imprecisie, en publicatiebias; domeinen voor upgraden: dosis-effect relatie, groot effect, en residuele plausibele confounding).

GRADE onderscheidt vier gradaties voor de kwaliteit van het wetenschappelijk bewijs: hoog, redelijk, laag en zeer laag. Deze gradaties verwijzen naar de mate van zekerheid die er bestaat over de literatuurconclusie, in het bijzonder de mate van zekerheid dat de literatuurconclusie de aanbeveling adequaat ondersteunt (Schünemann, 2013; Hultcrantz, 2017).

 

GRADE

Definitie

Hoog

  • er is hoge zekerheid dat het ware effect van behandeling dicht bij het geschatte effect van behandeling ligt;
  • het is zeer onwaarschijnlijk dat de literatuurconclusie klinisch relevant verandert wanneer er resultaten van nieuw grootschalig onderzoek aan de literatuuranalyse worden toegevoegd.

Redelijk

  • er is redelijke zekerheid dat het ware effect van behandeling dicht bij het geschatte effect van behandeling ligt;
  • het is mogelijk dat de conclusie klinisch relevant verandert wanneer er resultaten van nieuw grootschalig onderzoek aan de literatuuranalyse worden toegevoegd.

Laag

  • er is lage zekerheid dat het ware effect van behandeling dicht bij het geschatte effect van behandeling ligt;
  • er is een reële kans dat de conclusie klinisch relevant verandert wanneer er resultaten van nieuw grootschalig onderzoek aan de literatuuranalyse worden toegevoegd.

Zeer laag

  • er is zeer lage zekerheid dat het ware effect van behandeling dicht bij het geschatte effect van behandeling ligt;
  • de literatuurconclusie is zeer onzeker.

 

Bij het beoordelen (graderen) van de kracht van het wetenschappelijk bewijs in richtlijnen volgens de GRADE-methodiek spelen grenzen voor klinische besluitvorming een belangrijke rol (Hultcrantz, 2017). Dit zijn de grenzen die bij overschrijding aanleiding zouden geven tot een aanpassing van de aanbeveling. Om de grenzen voor klinische besluitvorming te bepalen moeten alle relevante uitkomstmaten en overwegingen worden meegewogen. De grenzen voor klinische besluitvorming zijn daarmee niet één op één vergelijkbaar met het minimaal klinisch relevant verschil (Minimal Clinically Important Difference, MCID). Met name in situaties waarin een interventie geen belangrijke nadelen heeft en de kosten relatief laag zijn, kan de grens voor klinische besluitvorming met betrekking tot de effectiviteit van de interventie bij een lagere waarde (dichter bij het nuleffect) liggen dan de MCID (Hultcrantz, 2017).

 

Overwegingen (van bewijs naar aanbeveling)

Om te komen tot een aanbeveling zijn naast (de kwaliteit van) het wetenschappelijke bewijs ook andere aspecten belangrijk, zoals aanvullende argumenten uit bijvoorbeeld de biomechanica of fysiologie, waarden en voorkeuren van patiënten, kosten (middelenbeslag), aanvaardbaarheid, haalbaarheid en implementatie. Deze aspecten zijn systematisch vermeld en beoordeeld (gewogen) onder het kopje ‘Overwegingen’ en kunnen (mede) gebaseerd zijn op expert opinion. Hierbij is gebruik gemaakt van een gestructureerd format gebaseerd op het evidence-to-decision framework van de internationale GRADE Working Group (Alonso-Coello, 2016a; Alonso-Coello, 2016b). Dit evidence-to-decision framework is een integraal onderdeel van de GRADE-methodiek.

 

Formuleren van aanbevelingen

De aanbevelingen geven antwoord op de uitgangsvraag en zijn gebaseerd op het beschikbare wetenschappelijke bewijs en de belangrijkste overwegingen, en een weging van de gunstige en ongunstige effecten van de relevante interventies. De kracht van het wetenschappelijk bewijs en het gewicht dat door de werkgroep wordt toegekend aan de overwegingen, bepalen samen de sterkte van de aanbeveling. Conform de GRADE-methodiek sluit een lage bewijskracht van conclusies in de systematische literatuuranalyse een sterke aanbeveling niet a priori uit, en zijn bij een hoge bewijskracht ook zwakke aanbevelingen mogelijk (Agoritsas, 2017; Neumann, 2016). De sterkte van de aanbeveling wordt altijd bepaald door weging van alle relevante argumenten tezamen. De werkgroep heeft bij elke aanbeveling opgenomen hoe zij tot de richting en sterkte van de aanbeveling zijn gekomen.

In de GRADE-methodiek wordt onderscheid gemaakt tussen sterke en zwakke (of conditionele) aanbevelingen. De sterkte van een aanbeveling verwijst naar de mate van zekerheid dat de voordelen van de interventie opwegen tegen de nadelen (of vice versa), gezien over het hele spectrum van patiënten waarvoor de aanbeveling is bedoeld. De sterkte van een aanbeveling heeft duidelijke implicaties voor patiënten, behandelaars en beleidsmakers (zie onderstaande tabel). Een aanbeveling is geen dictaat, zelfs een sterke aanbeveling gebaseerd op bewijs van hoge kwaliteit (GRADE gradering HOOG) zal niet altijd van toepassing zijn, onder alle mogelijke omstandigheden en voor elke individuele patiënt.

 

Implicaties van sterke en zwakke aanbevelingen voor verschillende richtlijngebruikers

 

Sterke aanbeveling

Zwakke (conditionele) aanbeveling

Voor patiënten

De meeste patiënten zouden de aanbevolen interventie of aanpak kiezen en slechts een klein aantal niet.

Een aanzienlijk deel van de patiënten zouden de aanbevolen interventie of aanpak kiezen, maar veel patiënten ook niet.

Voor behandelaars

De meeste patiënten zouden de aanbevolen interventie of aanpak moeten ontvangen.

Er zijn meerdere geschikte interventies of aanpakken. De patiënt moet worden ondersteund bij de keuze voor de interventie of aanpak die het beste aansluit bij zijn of haar waarden en voorkeuren.

Voor beleidsmakers

De aanbevolen interventie of aanpak kan worden gezien als standaardbeleid.

Beleidsbepaling vereist uitvoerige discussie met betrokkenheid van veel stakeholders. Er is een grotere kans op lokale beleidsverschillen.

 

Organisatie van zorg

In de knelpuntenanalyse en bij de ontwikkeling van de richtlijnmodule is expliciet aandacht geweest voor de organisatie van zorg: alle aspecten die randvoorwaardelijk zijn voor het verlenen van zorg (zoals coördinatie, communicatie, (financiële) middelen, mankracht en infrastructuur). Randvoorwaarden die relevant zijn voor het beantwoorden van deze specifieke uitgangsvraag zijn genoemd bij de overwegingen.

 

Commentaar- en autorisatiefase

De conceptrichtlijnmodule werd aan de betrokken (wetenschappelijke) verenigingen en (patiënt) organisaties voorgelegd ter commentaar. De commentaren werden verzameld en besproken met de werkgroep. Naar aanleiding van de commentaren werd de conceptrichtlijnmodule aangepast en definitief vastgesteld door de werkgroep. De definitieve richtlijnmodule werd aan de deelnemende (wetenschappelijke) verenigingen en (patiënt) organisaties voorgelegd voor autorisatie en door hen geautoriseerd dan wel geaccordeerd.

Zoekverantwoording

Zoekacties zijn opvraagbaar. Neem hiervoor contact op met de Richtlijnendatabase.

Volgende:
Secundaire preventie