Deze uitgangsvraag betreft een update naar aanleiding van het verschijnen van de WOMAN-trial, in combinatie met een nieuwe WHO-aanbeveling waarin in augustus 2017 een nieuwe search en GRADE-beoordeling heeft plaatsgevonden.

De WHO beveelt in alle gevallen van een fluxus postpartum (HPP) 1 gram tranexaminezuur  te geven, ongeacht de oorzaak van de Hemorrhagia postpartum(HPP). Het meest zwaarwegende onderzoek waarop dit advies gebaseerd is, is de WOMAN-trial. Hierin werden meer dan 20.000 vrouwen gerandomiseerd voor tranexaminezuur  (1 gram, bij persisteren herhalen na 30 minuten) versus placebo bij bloedverlies van 500 ml bij een vaginale bevalling of 1000 ml bij een sectio caesarea. De primaire uitkomst betrof HPP- gerelateerde sterfte. Hoewel de studie deels in een derdewereldland-setting plaatsvond en het totale percentage maternale sterfte daarmee relatief hoog, werd een RR van 0.81 met een 95% CI van 0.65 tot 1.00 op HPP-gerelateerde sterfte gezien. Secundaire analyse liet zien dat de effectiviteit minder wordt indien drie uur na de HPP gestart wordt. Het percentage trombotische events was niet verschillend en bedroeg in beide groepen 0.3%.

Een review en meta-analyse uit 2014 naar het gebruik van tranexaminezuur bij de preventie van HPP laten zien dat er ten opzichte van een placebo een significante reductie van de hoeveelheid bloedverlies wordt gezien, zowel bij een electieve sectio als bij een vaginale bevalling. Dit verschil bedraagt gemiddeld ongeveer 150 ml waarmee de klinische relevantie kan worden betwijfeld (Heesen). Latere systematic reviews trekken de kwaliteit van de verschillende studies in twijfel en concluderen dat de bewijsvoering voor het gebruik voor de preventie van een HPP niet kan worden ondersteund (Kerr 2016, Li 2017).  In 2018 verscheen een grote Franse trial (n=4079) naar het gebruik van tranexaminezuur  in de preventieve setting. De primaire uitkomst (> 500cc bloedverlies) bedroeg  8.1% versus 9.8% (RR 0.83; 95% CI 0.68 to 1.01; P=0.07 en is hiermee net niet significant. Ook het totaal bloedverlies verschilde niet.  Echter, vrouwen in de tranexaminezuur  hadden minder vaak klinisch relevante HPP (7.8% vs. 10.4%; RR 0.74; 95% CI, 0.61 to 0.91; P=0.004) en minder vaak additionele uterotonica (7.2% vs. 9.7%; RR 0.75; 95% CI, 0.61 to 0.92; P=0.006). Trombose kwam ook hier niet vaker voor.