Waar gaat deze richtlijn over?

Deze richtlijn richt zich op wat volgens de huidige maatstaven de beste diagnostiek is voor patiënten met hematurie. De richtlijn bespreekt vooral de diagnostiek die nodig is om een kwaadaardige aandoening aan te tonen dan wel uit te sluiten. In de richtlijn komen de volgende onderwerpen aan de orde:

• De mogelijk te verrichten onderzoeken bij alle vormen van hematurie, ook gericht op de leeftijd
• Aandoeningen van de nier en/of urinewegen als oorzaak van hematurie
• De toegevoegde waarde van screenen op hematurie bij mensen zonder klachten
• De toegevoegde waarde van het controleren van de urine over een lange periode bij patiënten met hematurie waarbij in eerste instantie geen oorzaak is gevonden
• Hematurie bij kinderen
• Hematurie bij patiënten die antistolling gebruiken
• Hematurie na een ongeval of na het uitoefenen van sport

Voor wie is de richtlijn bedoeld?

Deze richtlijn is bestemd voor alle zorgverleners die betrokken zijn bij de zorg voor patiënten met hematurie.

Voor patiënten

Hematurie is de medische term voor de aanwezigheid van bloed in de urine. Er zijn vier soorten hematurie. Er is een onderscheid tussen hematurie zonder klachten en met klachten, bijvoorbeeld pijn. Deze zijn beiden weer onder te verdelen in macroscopisch of microscopisch. Macroscopisch betekent dat het bloed met het blote oog zichtbaar is, microscopische hematurie is alleen door laboratoriumonderzoek aantoonbaar. De verschillende vormen van hematurie vragen om verschillende vormen van onderzoek en verschillende behandelingen.

Hoe is de richtlijn tot stand gekomen?

Het initiatief voor deze richtlijn is afkomstig van de Nederlandse Vereniging voor Urologie (NVU).

De richtlijn is opgesteld door een multidisciplinaire commissie met vertegenwoordigers vanuit de (kinder-)urologen, radiologen, nefrologen en klinisch chemici.