Waar gaat deze richtlijn over?

Deze richtlijn richt zich op wat volgens de huidige maatstaven de beste zorg is kinderen met fracturen. In de richtlijn komen de volgende onderwerpen aan de orde:

• Diagnostiek en behandeling van breuken van de boven- en onderarm en de pols.
• Diagnostiek en behandeling van breuken van het boven- en onderbeen en de enkel.
• Diagnostiek en behandeling van breuken bij pasgeborenen.
• Kinderfysiotherapie en revalidatiebehandeling.
• De organisatie van de zorg voor kinderen met een fractuur.

Voor wie is deze richtlijn bedoeld?

Deze richtlijn is bestemd voor alle zorgverleners die betrokken zijn bij de zorg voor kinderen met botbreuken.

Voor patiënten

Veel kinderen lopen in hun jeugd een botbreuk op. De kans hierop is voor jongens tussen 6-16 jaar 40 % en voor meisjes 28%. De meeste fracturen bij kinderen ontstaan door valpartijen, met de fiets, skateboard, trampoline of door een val uit een klimrek of stapelbed.

De botten van kinderen zijn verschillend van die bij volwassenen. Zo hebben kinderen om hun bot een veel steviger botvlies zitten. Ook hebben ze nog groeischijven aan de uiteinden van de lange pijpbeenderen. Vanuit deze groeischijven groeit het bot.

Bij een ongeval hoeft een bot bij een kind niet helemaal te breken. Het kan zijn dat er wel een barst in komt maar dat toch door het botvlies de botten niet van hun plaats gaan. Dit wordt een greenstick fractuur of twijgbreuk genoemd, omdat het bot net als een jong twijgje, wel breekt maar de bast (het botvlies) niet verscheurt. [Tekst overgenomen van website “mijn kinderarts”]

Vanwege hun groei hoeven tijdens het genezen de breuken bij kinderen niet precies goed te staan, dit wordt een standsafwijking genoemd. De standsafwijking die er na de breuk in het bot is kan er in de loop van de tijd nog (deels) uitgroeien Hoe groot deze standsafwijking mag zijn is hangt af van de leeftijd van uw kind (hoeveel uw kind nog gaat groeien) en de plek van de breuk (zowel welk bot gebroken is, als waar het in het bot gebroken is). Als de standsafwijking groot is, is het wel nodig de breuk te zetten, al of niet met een operatie

De richtlijn ‘Fracturen bij kinderen” helpt zorgverleners in Nederland om de behandeling overal op dezelfde goede manier uit te voeren en draagt bij aan de best mogelijke zorg voor uw kind. Zorgprofessionals kunnen afwijken van de richtlijn op basis van hun kennis, ervaring en lokale mogelijkheden.

Hoe is de richtlijn tot stand gekomen?

Het initiatief voor deze richtlijn is afkomstig van de Nederlandse Vereniging voor Heelkunde (NVVH). De richtlijn is opgesteld door een commissie met vertegenwoordigers vanuit de chirurgen, fysiotherapeuten, orthopeden, revalidatieartsen, spoedeisende hulp artsen, kinderartsen, plastisch chirurgen en radiologen.