Waar gaat deze richtlijn over?

Deze richtlijn richt zich op wat volgens de huidige maatstaven de beste zorg is voor kinderen met slechthorendheid. In de richtlijn komen de volgende onderwerpen aan de orde:

• Wanneer gehooronderzoek moet plaatsvinden als de gehoorscreening afwijkend was
• Wanneer een kind met slechthorendheid doorverwezen moet worden om de oorzaak van de slechthorendheid te achterhalen
• Waar bij kinderen met slechthorendheid en hun ouders naar gevraagd moet worden om de oorzaak van slechthorendheid te achterhalen
• Welk lichamelijk onderzoek er vooral belangrijk is om de oorzaak van slechthorendheid te achterhalen
• Welk aanvullend bloedonderzoek en beeldvormend onderzoek belangrijk is om de oorzaak van de slechthorendheid te achterhalen
• Welk onderzoek van de oren belangrijk is om de oorzaak van de slechthorendheid te achterhalen
• Naar welke infecties die voor de geboorte ontstaan onderzoek gedaan moet worden om de oorzaak van de slechthorendheid te achterhalen
• Wat voor genetisch onderzoek er gedaan moet worden om de oorzaak van de slechthorendheid te achterhalen
• Op welk moment bovenstaande onderzoeken gedaan moeten worden als men vermoedt dat een kind slechthorend is
• Wat belangrijke zaken zijn bij de begeleiding van een kind met slechthorendheid en zijn ouders wanneer aanvullende onderzoeken gedaan moeten worden

Voor wie is deze richtlijn bedoeld?

Deze richtlijn is bestemd voor alle zorgverleners die betrokken zijn bij de zorg voor kinderen met slechthorendheid.

Voor patiënten

Slechthorendheid betekent minder goed kunnen horen. 1 à 2 op de 1000 pasgeborenen in Nederland is slechthorend of doof. In Nederland vindt ‘neonatale gehoorscreening’ plaats. Dit betekent dat bij alle pasgeborenen wordt gemeten of het gehoor intact is. Slechthorendheid kan voor, tijdens of na de geboorte ontstaan en kan verschillende oorzaken hebben. Bijvoorbeeld een infectie van de moeder tijdens de zwangerschap, of een hersenvliesontsteking bij een baby. Een goede ontwikkeling van het gehoor is belangrijk voor de ontwikkeling van taal en leren praten.

Meer informatie over slechthorendheid op kinderleeftijd is te vinden op Thuisarts:

https://www.thuisarts.nl/slecht-horen/ik-denk-dat-mijn-kind-slecht-hoort

Meer informatie over slechthorendheid is ook te vinden op de website van de patiëntenvereniging:

http://www.stichtinghoormij.nl/

Hoe is de richtlijn tot stand gekomen?

Het initiatief voor deze richtlijn is afkomstig van de Vereniging Klinische Genetica Nederland (VKGN). De richtlijn is opgesteld door een multidisciplinaire commissie met vertegenwoordigers vanuit de KNO-artsen, kinderartsen, DNA-diagnostici, klinische genetici, neonatologen en vanuit het Audiologisch Centrum. Vertegenwoordigers van de Nederlandse Stichting voor het Dove en Slechthorende Kind (NSDSK), de Nederlandse Federatie van ouders van slechthorende kinderen en van kinderen met spraak-taalmoeilijkheden (FOSS) en de Nederlandse Vereniging voor Slechthorenden (NVVS) namen deel aan de werkgroep. De conceptrichtlijn is voor commentaar voorgelegd aan de betrokken patiëntenverenigingen en aan de ouders die zich hadden aangemeld voor deelname aan de focusgroep.