Waar gaat deze richtlijn over?

Deze richtlijn richt zich op wat volgens de huidige maatstaven de beste zorg is voor patiënten met een enkelfractuur. In de richtlijn komen de volgende onderwerpen aan de orde:

• De aangewezen beeldvormende onderzoeken bij verschillende typen enkelfracturen.
• De behandeling van niet-geopereerde stabiele enkelfracturen (conservatieve behandeling).
• De operatieve behandeling van instabiele enkelfracturen en begeleidende letsels.
• De behandeling indien een infectie optreedt van het osteosynthesemateriaal (plaat, pen en/of schroeven) na een operatief behandelde enkelfractuur.
• De operatietechnieken bij behandeling van een enkelfractuur bij patiënten met lichamelijke aandoeningen, welke de wondgenezing of de botkwaliteit kunnen beïnvloeden.
• De optimale nabehandeling van patiënten met een operatief behandelde enkelfractuur.
• Revalidatie bij een fysiotherapeut voor patiënten met een enkelfractuur.
• De organisatie van de zorg rondom patiënten met een enkelfractuur.

Bij de richtlijn zijn twee stroomdiagrammen gemaakt:

• Stroomdiagram indeling stabiele en instabiele fracturen
• Stroomdiagram behandeling diepe infecties

Voor wie is deze richtlijn bedoeld?

Deze richtlijn is bestemd voor alle zorgverleners die betrokken zijn bij de zorg voor volwassenen met een enkelfractuur.

Voor patiënten

Een enkelfractuur is de medische term voor een breuk in een of meerdere botten van de enkel. De enkel wordt gevormd door drie botten: het scheenbeen, het kuitbeen en het sprongbeen. Vaak is het kuitbeen gebroken. Bij ernstige gevallen zit er op meerdere plaatsen een breuk. Bij de behandeling van enkelfracturen wordt onderscheid gemaakt tussen stabiele en instabiele fracturen. In Nederland lopen jaarlijks naar schatting ongeveer 30.000 mensen een enkelfractuur op.

Bij de richtlijn is een patiënteninformatietool ontwikkeld in samenwerking met de Patientenfederatie Nederland. Hierin staat onder andere uitgelegd hoe wordt uitgezocht wat voor soort enkelfractuur u heeft, wat de behandelmogelijkheden zijn en wat patiënten zelf kunnen doen tijdens het herstel.

Hoe is de richtlijn tot stand gekomen?

Het initiatief voor deze richtlijn is afkomstig van de Nederlandse Vereniging voor Heelkunde (NVvH). De richtlijn is opgesteld door een multidisciplinaire commissie met vertegenwoordigers vanuit de traumachirurgen, orthopedisch chirurgen, revalidatieartsen, radiologen, fysiotherapeuten en gipsverbandmeesters. Er werd aandacht besteed aan het patiëntenperspectief door afname van een enquête onder patiënten, waarvan de belangrijkste knelpunten zijn verwerkt in de richtlijn. De conceptrichtlijn is tevens voor commentaar voorgelegd aan de Patiëntenfederatie Nederland.