Prenatale pre-test counseling bij CNV diagnostiek
Uitgangsvraag
Aanbeveling
- Doel van het onderzoek;
- Methode van het onderzoek;
- De mogelijke uitkomsten (normaal, afwijkend en mogelijke nevenbevindingen) en de consequenties hiervan voor het vervolg (beleid / medisch traject);
- Eventuele consequenties van de mogelijke uitkomst van CNV-detectie diagnostiek voor de gezondheid van de zwangere en/of partner (en hun familieleden) en zo nodig de bijbehorende ethische dilemma’s;
- Termijn van de uitslag en hoe de uitslag wordt gecommuniceerd;
- De wettelijk toegestane termijn voor zwangerschapsbeëindiging;
- De keuze om af te zien van de test.
Overwegingen
Wat zijn specifieke aandachtspunten voor de counselor?
De aanvrager is zich bij de aanvraag voor CNV-detectie diagnostiek van de volgende zaken bewust en houdt hiermee rekening tijdens de prenatale pre-test counseling:
- Reden/doel waarom prenatale CNV-detectie diagnostiek zinvol is/geïndiceerd is; bij het geven van informatie over de test is het aan te bevelen om rekening te houden met de mogelijkheid van de zwangere (en haar partner) om deze informatie tot zich te kunnen nemen: de uitleg dient daarom zoveel mogelijk aan te sluiten bij het (begrips)niveau van de zwangere (en haar partner). Dit is conform de WGBO: patiënten hebben recht op duidelijke informatie. CNV-detectie diagnostiek kan pas aangevraagd worden als de zwangere hiervoor toestemming heeft gegeven (mag mondeling). Hiervan dient een aantekening te worden gemaakt in het (elektronisch) patiëntendossier. Hierbij moet duidelijk zijn dat er ook de keuze is om af te zien van CNV-detectie diagnostiek. In het geval van afzien van CNV-detectie diagnostiek kan nog wel, na Rapid Aneuploidie Detectie (RAD) analyse, eventueel karyotypering plaats vinden;
- Voldoende tijd en (medische en psychosociale) begeleiding dienen waar nodig geboden te worden om het paar tot een geïnformeerde keuze te laten komen. Hierbij moet worden opgemerkt dat juist in de prenatale setting ernaar gestreefd moet worden om de informatie over de test op een non-directieve wijze en zonder waardeoordeel met de zwangere en haar partner te bespreken door een professional (Dondorp, 2012);
- De complexiteit van de prenatale fenotypering op basis van echografische beeldvormende diagnostiek: de meeste deletie- en duplicatiesyndromen zijn niet op basis van de echoafwijkingen alleen vast te stellen. Echoafwijkingen zijn hiervoor in het algemeen niet specifiek genoeg (Fruhman, 2010). Wel kan afhankelijk van de echobevindingen een voorbeeld besproken worden (bijvoorbeeld 22q11 deletie syndroom bij een foetale hartafwijking);
- Tijdens de pre-test counseling zal besproken worden dat het prenatale onderzoek twee stappen kent, waarbij de CNV-detectie diagnostiek in het algemeen pas wordt ingezet nadat bij de RAD-analyse naar trisomie 21, 18 en 13 geen afwijkingen zijn aangetoond. Bespreek tevens dat men, indien gewenst, ook enkel voor RAD kan kiezen en daarna kan afzien van CNV -etectie diagnostiek (of kan kiezen voor karyotypering);
- Het verkrijgen van een uitslag duurt meestal twee tot vier weken. In uitzonderingssituaties is in overleg met het laboratorium soms een kortere uitslagtermijn haalbaar. Afhankelijk van de afnametermijn, is er een mogelijkheid dat de uitslag niet beschikbaar is voor 24 weken (i.e. wettelijk toegestane termijn in Nederland voor een eventuele zwangerschapsbeëindiging);
- Daarom dient iedere aanvrager zich ten tijde van de aanvraag af te vragen of een parallele verwijzing naar de klinische genetica geïndiceerd is alvorens de uitslag van de CNV-detectie diagnostiek af te wachten;
- Het lukt meestal om een prenatale CNV-detectie diagnostiek uit te voeren op ongekweekte chorioncellen of ongekweekte amnioncellen. Toch zal het laboratorium altijd een deel van het afgenomen materiaal reserveren voor een zogenaamde “reserve kweek”, mocht de directe DNA isolatie uit ongekweekt materiaal onvoldoende bruikbaar DNA opleveren;
- Voor een juiste interpretatie van de betekenis van een onbekende CNV is het cruciaal om te beschikken over DNA van beide ouders. In circa 20-30% van de onderzoeken blijkt onderzoek bij de ouders nodig om de betekenis van een CNV bij de foetus te kunnen duiden. Het verdient daarom aanbeveling om direct bloed van de ouders in te zenden (Vetro, 2012).;
- Het is belangrijk dat men zich realiseert dat het accent op de verscheidene informatieve aspecten beïnvloed wordt door diverse factoren, zoals de zwangerschapstermijn waarbij en de indicatie waarvoor de CNV-detectie diagnostiek wordt aangeboden (bijvoorbeeld in het eerste trimester op basis van een nekplooi >3,5 mm versus na de 20 weken op basis van echo-afwijkingen). Ook een eventuele beslissing van de zwangere en haar partner om de zwangerschap hoe dan ook af te breken op basis van de prenataal vastgestelde echobevindingen, beïnvloedt de inhoud van de prenatale pre-test counseling.
Welke algemene informatie dient besproken te worden?
De volgende aspecten dienen in algemene zin besproken te worden met de zwangere (en haar partner):
- Uitleg van chromosomen als dragers van de erfelijke eigenschappen, waarvan 22 paar autosomen (1-22) en een paar geslachtschromosomen (X en Y). Hierbij kan verwezen worden naar informatie van het Erfocentrum;
- CNV-detectie diagnostiek kan niet alle genetische afwijkingen detecteren;
- De mogelijke uitkomsten van het onderzoek;
- Eventuele consequenties van de mogelijke uitkomst van CNV detectie diagnostiek voor de gezondheid van de zwangere en/of partner (en diens familieleden);
- Het DNA van ouders zal primair worden gebruikt voor de interpretatie van de aangetoonde CNV met onduidelijke betekenis en er wordt niet naar het volledige genoom van de ouders gekeken (tenzij dit in het betreffende centrum wel het geval is). Indien de biologische vader niet beschikbaar is voor een bloedafname kan de interpretatie van een bevinding met onduidelijke betekenis lastiger zijn;
- Welke handelingsopties er zijn bij een eventuele afwijkende uitslag (afhankelijk van de termijn van de zwangerschap). Indien in deze fase van de pre-test counseling al vragen zijn over de gang van zaken bij een eventuele zwangerschapsbeëindiging, is het van belang deze informatie al te geven of de zwangere en haar partner te verwijzen;
Wat moet er over de mogelijke uitkomsten besproken worden?
Er zijn verschillende mogelijke uitslagen gedefinieerd (Srebniak et al. 2014):
- Een normale uitslag;
- Een uitslag met een pathogene bevinding die hoogstwaarschijnlijk de klinische problematiek van de patiënt(e) (lees hier: foetus) verklaart (pathogenic, causative finding);
- Een uitslag met een potentieel pathogene bevinding met een incomplete penetrantie, die mogelijk de klinische problematiek van de patiënt(e) verklaart (“susceptibility locus”);
- Een uitslag met een potentieel pathogene bevinding met een deletie van een recessief gen passend bij de klinische problematiek van de patiënt(e) (status for recessive disease);
- Een uitslag met een bevinding van onduidelijke klinische relevantie, waarbij een relatie met de klinische problematiek van de patiënt(e) niet op voorhand is uit te sluiten (VOUS);
- Een uitslag met een bevinding die (mogelijk) wel klinisch relevant kan zijn, maar die geen verklaring geeft voor huidige klinische problematiek, een zogenaamde nevenbevinding (incidental finding).
Wat er aan mogelijke uitkomsten besproken dient te worden in de pre-test counseling zijn in ieder geval 1, 2 en 6. Mogelijkheden 3 en 4 zijn erg specifiek, waarbij het afhangt van de casus of het relevant is om deze vooraf apart te benoemen (Dondorp, 2012). Mogelijkheid 5 wordt in principe niet besproken. Uiteraard dienen optie 3 en 4 wel uitvoering besproken te worden tijdens de post-test counseling, mocht een uitslag van deze aard zich voordoen.
Hieronder staat genoemd welke informatie bij de pre-test counseling aan de orde moet komen ten aanzien van de mogelijke uitslagen genoemd onder 1, 2, (3), (4), (5) en 6.
1) Een normale uitslag
Een normale uitslag betekent dat er geen (chromosomale) verklaring gevonden is voor de klinische verschijnselen bij de foetus. Hierbij dient tevens de nauwkeurigheid van de test (resolutie) besproken te worden, ofwel dat niet alle chromosomale afwijkingen kunnen worden vastgesteld dan wel uitgesloten, en dat met een normale uitslag een erfelijke oorzaak niet is uitgesloten (gen-mutaties worden immers niet vastgesteld met CNV-detectie diagnostiek). Een CNV die bij één van de ouders wordt teruggevonden, wordt meestal als niet-relevant beschouwd. In het laatste geval zal er vermeld staan: normale uitslag op basis van profiel ouders, en zal in de uitslag vermeld dienen te worden dat men uit gegaan is van een normaal fenotype bij de betreffende ouder.
2) Een uitslag met een pathogene bevinding die de klinische bevinding verklaart
Genoemd moet worden dat een afwijkende uitslag gevonden kan worden die direct een verklaring is voor de afwijkingen die op de echo bij de foetus zijn gezien (bijvoorbeeld bekende microdeletie/duplicatie syndromen die gepaard gaan met een specifieke hartafwijking). Uit onderzoek van Wapner et al. (2012) bleek dat bij de indicatie “echo-afwijking(en)” in circa 6% van de onderzoeken een significante afwijking werd aangetoond met CNV detectiediagnostiek (na de RAD), wat inhoudt dat er sprake is van een zeker pathogene bevinding in 3% en een potentieel klinisch relevante CNV in 3% van de gevallen (zie punt 5 hieronder). Ook zal in de prenatale setting besproken moeten worden dat bij het vinden van een pathogene CNV het bloed van ouders gebruikt zal worden om te bepalen of de afwijking nieuw (de novo) is ontstaan.
(3, 4 en 5) Een uitslag met een bevinding (met incomplete penetrantie of) van onduidelijke klinische relevantie
Er is een CNV aangetoond waarbij een relatie met de echo-afwijkingen bij het ongeboren kind mogelijk maar niet zeker is. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen CNVs die potentieel klinisch relevant zijn ((3) in 3% van de gevallen) en CNVs die waarschijnlijk, maar niet zeker, benigne zijn ((5) in ca. 2% van de gevallen) (Wapner, 2012). Als een CNV uit categorie 5 niet bij één van beide ouders wordt teruggevonden is het waarschijnlijker dat er een relatie bestaat met de aangetoonde echoafwijkingen, maar dit is geen zekerheid. Indien een CNV met onduidelijke klinische relevantie wel wordt aangetoond bij één van beide ouders met een normaal fenotype, dan is het minder waarschijnlijk dat de echoafwijkingen door de CNV worden veroorzaakt.
Feitelijk valt ook deletie van een recessief gen hieronder, immers de klinische relevantie is pas duidelijk als er een mutatie op het andere allel aanwezig is. Dit is echter te specifiek om in pre-test counseling te bespreken.
Het is belangrijk dat in de pre-test counseling helder wordt welke resultaten uit deze categorieën met de zwangere en haar partner besproken zullen worden. Dit dient in het dossier genoteerd te worden en bij voorkeur met het laboratorium gecommuniceerd.
6) Een uitslag met een nevenbevinding
Bij een deel (< 1%) van de onderzoeken zal een afwijkende uitslag vastgesteld worden die geen verband houdt met de aangetoonde echoafwijkingen bij het ongeboren kind die de oorspronkelijke indicatie vormden om de diagnostiek aan te vragen (Ahn, 2013; Pichert, 2011). Bespreek met de zwangere en haar partner in algemene en categoriserende termen wat dit zou kunnen betekenen en noem hierbij ook een voorbeeld, zoals “Het zou kunnen dat een CNV wordt aangetoond, waarvan we weten dat deze gepaard gaat met een verhoogde kans op darmkanker”. Het expliciet benoemen van de verschillende mogelijke nevenbevindingen is geen absolute vereiste. Dit hangt af van de individuele casus (onder andere familieanamnese, begripsniveau).
Een nevenbevinding wordt bij voorkeur in (medisch) teamverband besproken en geëvalueerd voor de post-test counseling, in ieder geval zal hiertoe een klinisch geneticus geraadpleegd moeten worden. Mocht de gevonden afwijking handelingsopties hebben voor het toekomstige kind en/of betrokken familieleden dan zal deze uitslag met de zwangere en haar partner worden besproken.
Nevenbevindingen die een verhoogd risico geven op onbehandelbare late-onset aandoeningen zullen in principe niet aan aanstaande ouders worden meegedeeld. Dergelijke uitslagen zullen in teamverband worden besproken. Afhankelijk van de persoonlijke situatie en de wens van het aanstaande ouderpaar, kan hiervan worden afgeweken.
De zwangere (en haar partner) heeft het recht aan te geven niet geïnformeerd te willen worden over nevenbevindingen. Als de zwangere (en haar partner) dit aangeeft dan dient besproken te worden in welke situaties dit recht doorbroken zal worden. Het gaat daarbij om situaties waarbij het belang dat de zwangere (en haar partner) heeft bij het niet-geïnformeerd worden niet opweegt tegen het nadeel dat daaruit voor zichzelf of anderen kan voortvloeien (zie artikel 7:449 BW). Het eerste (nadeel voor zichzelf) kan zich voordoen als er bij het onderzoek specifieke risico’s aan het licht komen die de zwangere (en haar partner) van tevoren onvoldoende heeft onderkend toen zij in algemene zin aangaf van nevenbevindingen niet op de hoogte te willen worden gesteld. Het tweede (nadeel voor anderen) kan zich met name voordoen bij genetisch onderzoek, als naaste verwanten er voor hun eigen gezondheid groot belang bij hebben kennis te nemen van nevenbevindingen. De professional heeft daarom de mogelijkheid om weloverwogen de wens om niet geïnformeerd te willen worden over uitslagen die geen relatie hebben met de echoafwijkingen, maar die wel belangrijk is voor de gezondheid van het toekomstige kind, de aanstaande ouders en hun familieleden, te doorbreken (Dondorp, 2012; Lacroix, 2008; Van El, 2013).
Een andere nevenbevinding die naar voren kan komen, is dat er sprake is van non-paterniteit of dat er sprake is geweest van incest bij de totstandkoming van de zwangerschap. De mogelijkheid van het vaststellen van non-paterniteit of incest hoeft niet in de pre-test counseling besproken te worden.
Waarover dient informed consent gegeven te worden door de patiënt?
De zwangere (en indien beschikbaar ook haar partner) dient informed consent te geven voor het verrichten van CNV-detectie diagnostiek. Hierbij dient de WGBO gevolgd te worden. Deze toestemming dient aangetekend te worden in het patiëntendossier. Bij uitzondering: als de patiënt expliciet aangeeft na gegeven informatie/counseling dat hij bepaalde informatie niet wil, dan wordt dit aangetekend in het patiëntendossier en gecommuniceerd met het laboratorium.
Schriftelijke informatie
De zwangere (en haar partner) dient na de pre-test counseling schriftelijke informatie mee te krijgen. Hierin staat ten minste uitgelegd:
- Het doel van het onderzoek;
- De mogelijke uitkomsten van het onderzoek;
- Wanneer bij henzelf onderzoek nodig is;
- Kosten en eventuele vergoeding van het onderzoek;
- Contactgegevens (waar men terecht kan met vragen).
Onderbouwing
Achtergrond
Het primaire doel van prenatale CNV-detectie diagnostiek is het verkrijgen van informatie over de aan- of afwezigheid van een klinisch relevante (sub)microscopische chromosoomafwijking die a) een verklaring vormt voor prenataal vastgestelde echoafwijkingen of die b) het gevolg is van een gebalanceerde chromosoomverandering of bekende pathogene CNV bij één van de aanstaande ouders. Deze informatie kan relevant zijn voor de beslissing van de zwangere en haar partner om de zwangerschap wel of niet te continueren, of voor het perinatale beleid. Het is van belang dat de zwangere, en bij voorkeur ook haar partner, voorafgaand aan het onderzoek zorgvuldig en uniform geïnformeerd worden over het doel en de mogelijke bevindingen van het verrichten van CNV-detectie diagnostiek op materiaal van hun ongeboren kind(eren). Indien er een verhoogde kans is op (kleine) chromosomale afwijkingen, dan is CNV-detectie diagnostiek de meest optimale diagnostiek. De pre-test counseling, voorafgaand aan het prenataal inzetten van CNV-detectie diagnostiek, vindt meestal plaats door de gynaecoloog of klinisch geneticus. De uitslag van de CNV-detectie diagnostiek bepaalt wie de post-test counseling het beste zou kunnen verrichten. Tot nu toe ontbreekt een landelijke consensus over wat er tijdens de counseling minimaal besproken zou moeten worden.
Zoeken en selecteren
Referenties
- Claustres M, Koich V, Dequeker E, et al. Recommendations for reporting results of diagnostic genetic testing (biochemical, cytogenetic and molecular genetic). Eur J Hum Genet 2014;22(2):160-70.
- De Leeuw N, Dijkhuizen T, Hehir-Kwa JY, et al. Diagnostic interpretation of array data using public databases and internet sources. Hum Mutat 2012;14. doi: 10.1002/humu.22049. [Epub ahead of print]
- Gezondheidsraad. Nevenbevindingen bij diagnostiek in de patiëntenzorg. Den Haag: 6 mei 2014 [GR Nr. 2014/13].
- Hehir-Kwa JY, Pfundt R, Veltman JA, et al. Pathogenic or not? Assessing the clinical relevance of copy number variants. Clin Genet 2013;84(5):415-21.
- Palmer E, Speirs H, Taylor PJ, et al. Changing interpretation of chromosomal microarray over time in a community cohort with intellectual disability. Am J Med Genet A. 2014;164A(2):377-85.
- Riggs ER, Church DM, Hanson K, et al. Towards an evidence-based process for the clinical interpretation of copy number variation. Clin Genet 2012;81(5):403-12.
- Srebniak MI, Diderich KE, Govaerts LC, Joosten M, Riedijk S et al. Types of array findings detectable in cytogenetic diagnosis: a proposal for a generic classification. Eur J Hum Genet. 2014 Jul;22(7):856-8.
- Vermeesch JR, Brady PD, Sanlaville D, et al. Genome-wide arrays: quality criteria and platforms to be used in routine diagnostics. Hum Mut 2012;33(6):906-15.
- Wang JC, Ross L, Mahon LW, et al. Regions of homozygosity identified by oligonucleotide SNP arrays: evaluating the incidence and clinical utility. Eur J Hum Genet. 2014. doi: 10.1038/ejhg.2014.153. [Epub ahead of print].
- Wierenga KJ, Jiang Z, Yang AC, et al. A clinical evaluation tool for SNP arrays, especially for autosomal recessive conditions in offspring of consanguineous parents. Genet Med 2013;15(5):354-60.
- Zwijnenburg PJG, Lakeman P, Pfundt R , et al. Namens de richtlijncommissie VKGN Pre- en posttest counseling bij array diagnostiek. Detectie van submicroscopische chromosomale afwijkingen middels array diagnostiek: de meerwaarde en de valkuilen in de prenatale en postnatale diagnostiek. Tijdschrift voor Kindergeneeskunde 2014;82:3-18.
- de Jong A, Dondorp WJ, Macville MV, de Die-734 Smulders CE, van Lith JM, de Wert GM. Microarrays as a diagnostic tool in prenatal screening strategies: ethical reflection. Human genetics. 2013.
- de Wit MC, Srebniak MI, Govaerts LC, Van Opstal D, Galjaard RJ, Go AT. Additional value of prenatal genomic array testing in fetuses with isolated structural ultrasound abnormalities and a normal karyotype: a systematic review of the literature. Ultrasound Obstet Gynecol. 2014;43(2):139-46.
- Dondorp W, De Wert G. Het duizend dollar genoom: een ethische exploratie. Den Haag: Gezondheidsraad; 2010.
- Fruhman G, Van den Veyver I. Applications of array comparative genomic hybridization in obstetrics. Obstet gynecol Clin North Am 2010;37:71-85.
- Gezondheidsraad. Prenatale screening: Downsyndroom, neuralebuisdefecten, routine-echoscopie. Den Haag: Gezondheidsraad; 2001. Report no.: 2001/11. ISBN 90-5549-374-0.
- Gezondheidsraad. Nevenbevindingen bij diagnostiek in de patiëntenzorg. Den Haag: Gezondheidsraad; 6 mei 2014. GR Nr. 2014/13.
- Hillman SC, McMullan DJ, Hall G, et al. Use of prenatal chromosomal microarray: prospective cohort study and systematic review and meta-analysis. Ultrasound Obstet Gynecol 2013;41(6):610-20.
- NVOG. Richtlijn Indicaties voor prenatale diagnostiek. Utrecht: Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie; 2000 Jan. 6 p. Report no.: 28.
- Ploem C, Dondorp W, de Wert G, et al. Invoering van 'next generation sequencing' in de zorg. Ned Tijdschr Geneeskd 2014;158:A6757
- Schippers EI. Niet Invasieve Prenatale Test en andere prenatale testen. Den Haag: brief van de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport; 28 maart 2014. Kenmerk: 354834-119064-Z.
- Van El CG, Cornel MC, Borry P, et al. Whole-genome sequencing in health care. Recommendations of the European Society of Human Genetics. Eur J Hum Genet 2013;21(6):580-4Vetro A, Bouman K, Hastings R, et al. The introduction of arrays in prenatal diagnosis: a special challenge. Hum Mutat 2012;33(6):923-9.
- Wapner RJ, Martin CL, Levy B, et al. Chromosomal microarray versus karyotypingfor prenatal diagnosis. N Eng J Med 2012;367(23):2175-84.
- Ahn JW, Bint S, Bergbaum A, Mann K, et al. Array CGH as a first line diagnostic test in place of karyotyping for postnatal referrals results from four yearsclinical application for over 8,700 patients. Molecular Cytogenetics. 2013, 6:16.
- Bachman KK, Deward SJ, Chrysostomou C, et al. Array CGH as a first-tier test for neonates with congenital heart disease. Cardiol Young. 2013 Nov 6:1-8. [Epub ahead of print].
- Begemann M, Spengler S, Gogiel M, et al. Clinical significance of copy number variations in the 11p15.5 imprinting control regions: new cases and review of the literature.J Med Genet 2012;49(9):547-53.
- Breckpot J, Thienpont B, Arens Y, et al. Challenges of interpreting copy number variation in syndromic and non-syndromic congenital heart defects. Cytogenet Genome Res 2011;135(3-4):251-9.
- Cross-Disorder Group of the Psychiatric Genomics Consortium et al. Genetic relationship between five psychiatric disorders estimated from genome-wide SNPs. Nat Genet 2013;45(9):984-94.
- Dale RC, Grattan-Smith P, Nicholson M, et al. Microdeletions detected using chromosome microarray in children with suspected genetic movement disorders: a single-centre study. Dev Med Child Neurol 2012;54(7):618-23.
- Ellison JW, Rosenfeld JA, Shaffer LG. Genetic basis of intellectual disability. Annu Rev Med 2013;64:441-50.
- Erdogan F, Larsen LA, Zhang L, et al. High frequency of submicroscopic genomic aberrations detected by tiling path array comparative genome hybridisation in patients with isolated congenital heart disease. J Med Genet 2008;45(11):704-9.
- Franke B, Neale, BM, Faraone, SV. Genome-wide association studies in ADHD. Hum Genet 2009;126:13-50.
- Georgieva L, Rees E, Moran JL, et al. De novo CNVs in bipolar affective disorder and schizophrenia. Hum Mol Genet. 2014 Jul 23. pii: ddu379. [Epub ahead of print]
- Gezondheidsraad. Nevenbevindingen bij diagnostiek in de patiëntenzorg. Den Haag: 6 mei 2014. GR Nr. 2014/13.
- Grayton HM, Fernandes C, Rujescu D, et al. Copy number variations in neurodevelopmental disorders. Prog Neurobiol 2012;99(1):81-91.
- Heil KM, Schaaf CP. The genetics of Autism Spectrum Disorders--a guide for clinicians. Curr Psychiatry Rep 2013;15(1):334.
- Helbig I, Swinkels ME, Aten E, et al. Structural genomic variation in childhood epilepsies with complex phenotypes. Eur J Hum Genet 2014;22(7):896-901.
- Hochstenbach R, Buizer-Voskamp JE, Vorstman JA, et al. Genome arrays for the detection of copy number variations in idiopathic mental retardation, idiopathic generalized epilepsy and neuropsychiatric disorders: lessons for diagnostic workflow and research. Cytogenet Genome Res 2011;135(3-4):174-202.
- Kant SG, Walenkamp MJ. Genetische oorzaken van kleine lengte. Tijdschrift voor Kindergeneeskunde 2014;82(1):26-34.
- Kant SG, Wit JM, Breuning MH. Genetic analysis of short stature. Horm Res 2003;60(4):157-65.
- Kooper AJ, Faas BH, Feenstra I, et al. Best diagnostic approach for the genetic evaluation of fetuses after intrauterine death in first, second or third trimester: qPCR, karyotyping, and/or genome wide SNP array analysis. Molecular Cytogenetics 2014;7(1):6.
- Krepischi AC, Pearson PL, Rosenberg C. Germline copy number variations and cancer predisposition. Future Oncol 2012;8(4):441-50.
- Ledig S, Hiort O, Scherer G, et al. Array-CGH analysis in patients with syndromic and non-syndromic XY gonadal dysgenesis: evaluation of array CGH as diagnostic tool and search for new candidate loci. Hum Reprod 2010b;25(10):2637-46.
- Lohmann K, Klein C. Genetics of dystonia: what's known? What's new? What's next? Mov Disord 2013;28(7):899-905.
- Lu X-Y, Phung MT, Shaw CA, et al. Genomic imbalances in neonates with birth defects: high detection rates by using chromosomal microarray analysis. Pediatrics 2008;122(6):1310-8.
- Mannik K, Parkel S, Palta P, et al. A parallel SNP array study of genomic aberrations associated with mental retardation in patients and general population in Estonia. Eur J Med Genet 2011;54:136-43.
- Michelson DJ, Shevell MI, Sherr EH, et al. Evidence report: Genetic and metabolic testing on children with global developmental delay: report of the Quality Standards Subcommittee of the American Academy of Neurology and the Practice Committee of the Child Neurology Society. Neurology 2011;77:1629-35.
- Miller DT, Adam MP, Aradhya S, et al. Consensus statement: chromosomal microarray is a first-tier clinical diagnostic test for individuals with developmental disabilities or congenital anomalies. Am J Hum Genet 2010;86(5):749-64.
- Ming JE, Geiger E, James AC, et al. Rapid detection of submicroscopic chromosomal rearrangements in children with multiple congenital anomalies using high density oligonucleotide arrays. Hum Mutat 2006;27(5):467-73.
- NVK. Richtlijn Kleine lengte. Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde; mei 2008. www.kwaliteitskoepel.nl.
- Pichert G, Mohammed SN, Ahn JW, et al. Unexpected findings in cancer predisposition genes detected by array comparative genomic hybridisation: what are the issues? J Med Genet 2011;48:535-9.
- Ramos-Quiroga JA, Sánchez-Mora C, Casas M, et al. Genome-wide copy number variation analysis in adult attention-deficit and hyperactivity disorder. J Psychiatr Res 2014;49:60-7.
- Riggs E, Wain K, Riethmaier D, et al. Chromosomal microarray impacts clinical management. Clin Genet. 2013 Jan 25; doi: 10.1111/cge.12107. [Epub ahead of print].
- Riggs ER, Wain KE, Riethmaier D, et al. Chromosomal microarray impacts clinical management. Clin Genet 2014;82(2):147-53.
- Schaaf CP, Wiszniewska J, Beaudet AL. Copy number and SNP arrays in clinical diagnostics. Annu Rev Genomics Hum Genet 2011;12:25-51.
- Shuman C, Beckwith JB, Smith AC, et al. Beckwith-Wiedemann Syndrome. In: Pagon RA, Adam MP, Ardinger HH, Bird TD, Dolan CR, Fong CT, Smith RJH, Stephens K, editors. GeneReviews® Seattle (WA): University of Washington, Seattle; 1993-2014; 2000 Mar 03 [updated 2010 Dec 14].
- Striano P, Coppola A, Paravidino R, et al. Clinical significance of rare copy number variations in epilepsy: a case-control survey using microarray-based comparative genomic hybridization. Arch Neurol 2012;69(3):322-30.
- Taylor MR, Jirikowic J, Wells C, et al. High prevalence of array comparative genomic hybridization abnormalities in adults with unexplained intellectual disability. Genet Med 2010;12:32-8.
- Tzetis M, Kitsiou-Tzeli S, Frysira H, et al. The clinical utility of molecular karyotyping using highresolution array-comparative genomic hybridization. Expert Rev Mol Diagn. 2012;12:449-57.
- Van Duyvenvoorde HA, Lui JC, Kant SG, et al. Copy number variants in patients with short stature. Eur J Hum Genet 2014;22(5):602-9.
- Van Silfhout A, Boot AM, Dijkhuizen T, et al. A unique 970kb microdeletion in 9q33.3, including the NR5A1 gene in a 46,XY female. Eur J Med Genet 2009;52(2-3):157-60.
- VKGN. Richtlijn Genetisch onderzoek bij Disorders of Sex Development. Vereniging Klinische Genetica Nederland; oktober 2010 (versie 25-10-2010). www.kwaliteitskoepel.nl
- Vulto-van Silfhout AT, Hehir-Kwa JY, van Bon BW, et al. Clinical significance of de novo and inherited copy-number variation. Hum Mutat 2013;34(12):1679-87.
- Williams NM, Zaharieva I, Martin A, et al. Rare chromosomal deletions and duplications in attention-deficit hyperactivity disorder: a genome-wide analysis. Lancet 2010;376:1401-1408.
- Yang R, Chen B, Pfütze K, et al. Genome-wide analysis associates familial colorectal cancer with increases in copy number variations and a rare structural variation at 12p12.3. Carcinogenesis 2014;35(2):315-23.
- Darilek S, Ward P, Pursley A, et al. Pre- and postnatal genetic testing by array-comparative genomic hybridization: genetic counseling perspectives. Genet Med 2008;10(1):13-8.
- Lipinski SE, Lipinski MJ, Biesecker LG, et al. Uncertainty and perceived personal control among parents of children with rare chromosome conditions: the role of genetic counseling. Am J Med Genet C Semin Med Genet 2006;142C(4):232-40.
- Reiff M, Bernhardt BA, Mulchandani S, et al. "What does it mean?": uncertainties in understanding results of chromosomal microarray testing. Genet Med 2012;14(2):250-8.
- Overeenkomst Klinische genetica in Nederland anno 1996; indicaties en machtigingen. Houten: Vereniging van Stichtingen Klinische Genetica i.o. en Zorgverzekeraars Nederland, 1995.
- Claustres M, Kozich V, Dequeker E, et al. Recommendations for reporting results of diagnostic genetic testing (biochemical, cytogenetic and molecular genetic). Eur J Hum Genet 2014;22(2):160-70.
- Fares F, Badarneh K, Abosaleh M, Harari-Shaham, Diukman R, David M. Carrier frequency of autosomal-recessive disorders in the Ashkenazi Jewish population: should the rationale for mutation choice for screening be reevaluated? Prenat Diagn 2008;28:236-41.
- Engel E. A fascination with chromosome rescue in uniparental disomy: Mendelian recessive outlaws and imprinting copyrights infringements. Eur J Hum Genet 2006;14(11):1158-69.
- Miller DT, Adam MP, Aradhya S, et al. Consensus statement: chromosomal microarray is a first-tier clinical diagnostic test for individuals with developmental disabilities or congenital anomalies. Am J Hum Genet 2010;86(5):749-64.
- Rehder CW, David KL, Hirsch B, et al. American College of Medical Genetics and Genomics: standards and guidelines for documenting suspected consanguinity as an incidental finding of genomic testing. Genet Med 2013;15(2):150-2.
- Rosenfeld JA, Coe BP, Eichler EE, et al. Estimates of penetrance for recurrent pathogenic copy-number variations. Genet Med 2013;15(6):478-81.
- Schaaf CP, Scott DA, Wiszniewska J, et al. Identification of incestuous parental relationships by SNP-based DNA microarrays. Lancet 2011;377(9765):555-6.
- Srebniak MI, Diderich KEM, Govaerts LCP, Joosten M, Riedijk S et al. Types of array findings detectable in cytogenetic diagnosis: a proposal for a generic classification. Eur J Hum Genet 2014;22(7):856-8.
- Vermeesch JR, Balikova I, Schrander-Stumpel C, Fryns JP, Devriendt K. The causality of de novo copy number variants is overestimated. Eur J Hum Genet 19:11121113.
- Vulto-van Silfhout AT, Hehir-Kwa JY, van Bon BW, et al. Clinical significance of de novo and inherited copy-number variation. Hum Mutat 2013;34(12):1679-87.
- De Jong A, Dondorp WJ, Frints SG, et al. Advances in prenatal screening: the ethical dimension. Nat Rev Genet 2011;12(9):657-663.
- De Jong A, Dondorp WJ, Macville MV, et al. Microarrays as a diagnostic tool in prenatal screening strategies: ethical reflection. Hum Genet 2014;133(2):163-172.
- Dondorp W, Sikkema-Raddatz B, de Die-Smulders C, et al. Arrays in postnatal and prenatal diagnosis: an exploration of the ethics of consent. Hum Mutat 2012;33(6):916-22.
- Fruhman G, Van den Veyver I. Applications of array comparative genomic hybridization in obstetrics. Obstet gynecol Clin North Am 2010;37:71-85.
- Lacroix M, Nycum G, Godard B, et al. Should physicians warn patients relatives of genetic risks? CMAJ 2008;178(5):593-5.
- Van El CG, Cornel MC, Borry P, et al. Whole-genome sequencing in health care. Recommendations of the European Society of Human Genetics. Eur J Hum Genet 2013;21(6):580-4.
- Vetro A, Bouman K, Hastings R, et al. The introduction of arrays in prenatal diagnosis: a special challenge. Hum Mutat 2012;33(6):923-9.
- Wapner RJ, Martin CL, Levy B, et al. Chromosomal microarray versus karyotypingfor prenatal diagnosis. N Eng J Med 2012;367(23):2175-84.
- De Jong A, Dondorp WJ, Macville MV, et al. Microarrays as a diagnostic tool in prenatal screening strategies: ethical reflection. Hum Genet 2014;133(2):163-172.
- Dondorp W, Sikkema-Raddatz B, de Die-Smulders C, et al. Arrays in postnatal and prenatal diagnosis: an exploration of the ethics of consent. Hum Mutat 2012;33(6):916-22.
- Van El CG, Cornel MC, Borry P, et al. Whole-genome sequencing in health care. Recommendations of the European Society of Human Genetics. Eur J Hum Genet 2013;21(6):580-4.
- Wapner RJ, Driscoll DA, Simpson JL. Integration of microarray technology into prenatal diagnosis: counselling issues generated during the NICHD clinical trial. Prenat Diagn 2012;3294:396-400.
- Ahn JW, Bint S, Bergbaum A, et al. Array CGH as a first line diagnostic test in place of karyotyping for postnatal referrals results from four yearsclinical application for over 8,700 patients. Molecular Cytogenetics 2013;6:16.
- Pichert G, Mohammed SN, Ahn JW, et al. Unexpected findings in cancer predisposition genes detected by array comparative genomic hybridisation: what are the issues? J Med Genet 2011;48:535-539.
- Rosenfeld JA, Coe BP, Eichler EE, et al. Estimates of penetrance for recurrent pathogenic copy-number variations. Genet Med 2013;15(6):478-81.
- Dondorp W, Sikkema-Raddatz B, de Die-Smulders C, et al. Arrays in postnatal and prenatal diagnosis: an exploration of the ethics of consent. Hum Mutat 2012;33:91622.
- Fares F, Badarneh K, Abosaleh M, et al. Carrier frequency of autosomal-recessive disorders in the Ashkenazi Jewish population: should the rationale for mutation choice for screening be reevaluated? Prenat Diagn 2008;28:236-41.
- Netzer C, Klein C, Kohlhase J, et al. New challenges for informed consent through whole genome array testing. J Med Genet 2009;46(7):495-6.
- Rosenfeld JA, Coe BP, Eichler EE, et al. Estimates of penetrance for recurrent pathogenic copy-number variations. Genet Med 2013;15(6):478-81.
- Schaaf CP, Scott DA, Wiszniewska J, et al. Identification of incestuous parental relationships by SNP-based DNA microarrays. Lancet 2011;377(9765):555-6.
- Ploem C, Dondorp W, de Wert G, et al. Invoering van 'next generation sequencing' in de zorg. Ned Tijdschr Geneeskd 2014;158:A6757.
- Otten E, Plantinga M, Birnie E, Verkerk MA, Lucassen AM et al. Is there a duty to recontact in light of new genetic technologies? A systematic review of the literature. Genet Med 2014; Dec 11. doi: 10.1038/gim.2014.173
Verantwoording
Autorisatiedatum en geldigheid
Laatst beoordeeld : 01-02-2016
Laatst geautoriseerd : 01-02-2016
Geplande herbeoordeling : 01-01-2021
Algemene gegevens
De richtlijnontwikkeling werd ondersteund door het Kennisinstituut van Medisch Specialisten (KIMS) en werd gefinancierd uit de Kwaliteitsgelden Medisch Specialisten (SKMS).
Doel en doelgroep
Doel
Het doel van deze richtlijn is het komen tot een eenduidig beleid binnen Nederland ten aanzien van de pre- en post-test counseling bij genoombrede CNV-detectie diagnostiek in zowel de prenatale als postnatale setting. Hierbij dienen minimale kwaliteitscriteria geformuleerd te worden voor de counseling, het informed consent en het te gebruiken informatiemateriaal. Op basis van literatuuronderzoek, ethische en juridische overwegingen zullen daarbij landelijke keuzes gemaakt moeten worden waarbij de principes van “niet schaden” en “goed doen” zorgvuldig worden afgewogen, zonder voorbij te gaan aan de autonomie van de patiënt. Uiteindelijk moet het beleid transparant worden voor aanvragers en patiënten.
Afbakening van de richtlijn
De richtlijn betreft de volgende patiëntengroepen:
- Prenataal: voornamelijk bij echoafwijkingen. Het gaat hierbij om een toenemend aantal onderzoeken, in 2012 waren dit er ongeveer 2000;
- Postnataal: voornamelijk patiënten met aangeboren problemen, ontwikkelingsachterstand en/of gedragsproblemen. Daarnaast patiënten met fertiliteitproblemen en complexe aandoeningen (bijvoorbeeld binnen de oncogenetica). Het gaat hierbij om 7500 onderzoeken per jaar (waarvan 25% afwijkende uitslagen).
Buiten deze richtlijn valt:
- Tumordiagnostiek voor leukemieën en lymfomen met array technieken;
Bij verhoogde kans op Down syndroom of trisomie 13/18 na eerste trimester screening wordt door sommige centra in plaats van rapid aneuploidy detection (RAD) middels MLPA of QF-PCR, laag-resolutie CNV-detectie diagnostiek toegepast. Laag-resolutie diagnostiek valt buiten het kader van deze richtlijn. Op basis van het snel veranderende landschap bij de prenatale screening (o.a. de invoering van de niet-invasieve prenatale test) zal hier in de toekomst mogelijk wel verandering in komen. Landelijk onderzoek hiernaar loopt.
Beoogde gebruikers van de richtlijn
Deze richtlijn is geschreven voor alle leden van de beroepsgroepen die counseling verrichten bij CNV-detectie diagnostiek.
Samenstelling werkgroep
- Prof. dr. C.M.A. van Ravenswaaij-Arts, klinisch geneticus, Universitair Medisch Centrum Groningen (voorzitter)
- Drs. J.J.T. van Harssel, klinisch geneticus, Universitair Medisch Centrum Utrecht
- Drs. J.S. Klein Wassink-Ruiter, klinisch geneticus, Universitair Medisch Centrum Groningen
- Dr. M. Kriek, klinisch geneticus, Leids Universitair Medisch Centrum
- Dr. P. Lakeman, klinisch geneticus, Academisch Medisch Centrum
- Dr. S. Verhoef, klinisch geneticus, Antoni van Leeuwenhoek
- Dr. M. Vreeburg, klinisch geneticus, Maastricht Universitair Medisch Centrum
- Dr. L.B.A. de Vries, klinisch geneticus, Radboud universitair medisch centrum
- Dr. M.W. Wessels, klinisch geneticus, Erasmus MC
- Dr. P.J.G. Zwijnenburg, klinisch geneticus, VU medisch centrum
- Dr. T. Dijkhuizen, laboratoriumspecialist klinische genetica, Universitair Medisch Centrum Groningen
- Dr. R. Pfundt, laboratoriumspecialist klinische genetica, Radboud universitair medisch centrum
- Drs. A.M. Blom, maatschappelijk werker, Academisch Medisch Centrum
- Dr. I.F.M. de Coo, (kinder)neuroloog, Erasmus MC
- Dr. A.B.C. Coumans, gynaecoloog, Maastricht Universitair Medisch Centrum
- Drs. M.E. Doornbos, kinderarts, Albert Schweitzer Ziekenhuis
- Dr. C. Oosterwijk, directeur, Vereniging Samenwerkende Ouder- en Patiëntenorganisaties
- Dr. E. Pajkrt, gynaecoloog, Academisch Medisch Centrum
- Prof. mr. J.G. Sijmons, advocaat Nysingh Advocaten en hoogleraar Gezondheidsrecht, Universiteit Utrecht
- Dr. Ir. T. Vrijenhoek, programmacoördinator, Centre for Genome Diagnostics
- Prof. dr. G.M.W.R. de Wert, hoogleraar biomedische ethiek, Universiteit Maastricht
- N.F. Bullock, secretaresse, Kennisinstituut van Medisch Specialisten
- S.K. Josso, secretaresse, Kennisinstituut van Medisch Specialisten
- Dr. N.H.J. van Veen, adviseur, Kennisinstituut van Medisch Specialisten
- M.E. Wessels MSc, medisch informatiespecialist, Kennisinstituut van Medisch Specialisten
Belangenverklaringen
De leden van de werkgroep en klankbordgroep hebben schriftelijk verklaard of ze in de laatste vijf jaar een (financieel ondersteunde) betrekking onderhielden met commerciële bedrijven, organisaties of instellingen die in verband staan met het onderwerp van de richtlijn. Tevens is navraag gedaan naar persoonlijke financiële belangen, belangen door persoonlijke relaties, belangen door middel van reputatiemanagement, belangen vanwege extern gefinancierd onderzoek en belangen door kennisvalorisatie. De belangenverklaringen zijn op te vragen bij het secretariaat van het Kennisinstituut van Medisch Specialisten.
Werkgroep
Lid |
Functie |
Nevenfuncties |
Persoonlijke financiele belangen |
Persoonlijke relaties |
Reputatiemanagement |
Extern gefinancierd onderzoek |
Kennisvalorisatie |
Overige belangen |
Van Harssel |
klinisch geneticus |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Van Ravenswaaij-Arts |
Hoogleraar klinische genetica |
lid kwaliteitscommissie European Society of Human Genetics, onbetaald |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Verhoef |
klinisch geneticus |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Lakeman |
klinisch geneticus |
Lid Commissie Ethiek (secretaris) VKGN - onbetaald |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Vreeburg |
klinisch geneticus |
geen |
geen |
geen |
med. Adviesraad EDS patientenvereniging |
geen |
geen |
|
Klein Wassink-Ruiter |
klinisch geneticus |
coördinator co-assistenten afdeling Klinische Genetica UMCG |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Dijkhuizen |
laboratoriumspecialist klinische genetica |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Zwijnenburg |
kinderarts-klinisch geneticus |
Lid landelijke werkgroep Expertisecentra Zeldzame aandoeningen, onbetaald |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Kriek |
klinisch geneticus, LUMC |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
de Vries |
klinisch geneticus / Universitair hoofddocent |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Wessels |
klinisch geneticus |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Pfundt |
laboratoriumspecialist klinische genetica |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Klankbordgroep
Lid |
Functie |
Nevenfuncties |
Persoonlijke financiele belangen |
Persoonlijke relaties |
Reputatiemanagement |
Extern gefinancierd onderzoek |
Kennisvalorisatie |
Overige belangen |
Oosterwijk |
Directeur VSOP |
Bestuurslidmaatschappen: Stichting Preconceptiezorg Nederland, Stichting preparing for Life EGAN. Alle onbetaald |
geen |
geen |
naast directeurschap VSOP: geen |
geen |
geen |
geen |
de Coo |
neuroloog / kinderneuroloog |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Coumans |
gynaecoloog-perinatoloog |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Doornbos |
kinderarts - Erfelijke |
bestuurslid sectie NVK - EAA (onbetaald) |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Blom |
maatschappelijk werker klinische genetica |
GLOBE (Georganiseerd Landelijk Overleg van Begeleiders bij Erfelijkheidsproblematiek): functie voorzitter tot oktober 2013 |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
geen |
Sijmons |
advocaat-compagnon Nysingh Advocaten N.V. VZ sectie Gezondheidszorg (0,8 fte) en hoogleraar gezondheidsrecht Universiteit Utrecht |
lid redactie tijdschrift voor Gezondheidsrecht (onbetaald); lid bestuur Vereniging Gezondheidsrecht (onbetaald); lid algemeen bestuur Iona Stichting (cultureel fonds, onbetaald); raadsheer plaatsvervanger (tot 2013 Gerechtshof Arnhem, betaald). |
Geen directe persoonlijke financiële belangen in gezondheidsrechtszorg; Als advocaat adviseert en vertegenwoordigt aanvrager instellingen voor gezondheidszorg, hun belangenverenigingen en beroepsorganisaties en op incidentele basis beroepsbeoefenaren in de zorg. |
Behoudens leden van de sectie Gezondheidszorg van Nysingh Advocaten-Notarissen N.V. verder te noemen prof. Dr. R.H. Sijmons, klinisch geneticus UMCG/hoogleraar Medisch translationele genetica Rijksuniversiteit Groningen. |
Comité van aanbeveling / (Vereniging) Dutch Health Hub (Almere) |
Opdrachten op het gebied van het gezondheidsrecht via Universiteit Utrecht (derde geldstroom). Universiteit Utrecht voorziet in waarborg onafhankelijkheid. |
Kennisvalorisatie vanuit functie hoogleraar voor het algemene gezondheidsrecht. |
Geen |
Pajkrt |
|
|
|
|
|
|
|
|
de Wert |
|
|
|
|
|
|
|
|
Vrijenhoek |
Programmacoordina tor CGD |
Blogger voor Scienzepalooza.nl - onbetaald (en namens Scienzepalooza ook opiniestukken voor Volkskrant - betaald); lid plenair bestuur Vereniging Klinisch Genetische Laboratoriumdiagnostiek - onbetaald |
geen |
geen |
geen |
Booster Grant Netherlands Genomics Initiative (budgetnr 050-040-210) voor CGD; Verankeringsgrant Netherlands Genomics Initiative voor project Responsible Data management for Personalised Diagnostics (ReDaPeD) |
geen |
geen |
Inbreng patiëntenperspectief
Er werd aandacht besteed aan het patiëntenperspectief door een afgevaardigde van de patiëntenvereniging in de klankbordgroep. Gedurende het ontwikkeltraject is advies en feedback gevraagd aan de VSOP als vertegenwoordiger van patiëntenverenigingen. De conceptrichtlijn is tevens voor commentaar voorgelegd aan de patiëntenvereniging.
Implementatie
Werkwijze
Knelpunteninventarisatie
Tijdens de invitational conference d.d. 27 mei 2013 en in de werkgroep en klankbordgroep zijn onderstaande knelpunten geïnventariseerd.
Doelgroep richtlijn
Voor welke patiënten is de richtlijn bedoeld?
- Goed definiëren in de richtlijn. Denk aan koppeling met zorgpaden;
Voor welke professionals is de richtlijn bedoeld?
- Goed definiëren in de richtlijn. In principe voor en dus dan ook door (leden van) alle beroepsverenigingen die counseling bij array diagnostiek verrichten;
- Hoe wordt ervoor gezorgd dat andere aanvragers dan klinisch genetici de richtlijn gaan gebruiken?
Afbakening richtlijn
- Beperken tot array diagnostiek, met array bestaat nu voldoende ervaring zodat de geformuleerde antwoorden op de kernvragen straks bij de centra daadwerkelijk getoetst kunnen worden aan de praktijk;
- Het is nu beperkt tot postnataal en prenataal, wat met betrekking tot tumor diagnostiek?
- In de knelpunten die beschreven staan worden ook punten genoemd, die wel relevant zijn voor de array diagnostiek (zoals rapportage door het lab), maar die misschien niet zozeer thuis horen in een richtlijn over counseling. Naar onze mening kun je een aparte richtlijn maken over welke bevindingen wel/niet gerapporteerd moeten worden etc. Wij zijn dus van mening dat er veel strakker gekeken moet worden welke punten relevant zijn voor de counseling.
Postnatale counseling
De punten die nu bij pre-test en post-test counseling staan onder het kopje "postnataal" gelden net zo goed voor de prenatale setting. Ik zou daarom eerst beginnen de algemene knelpunten te herkennen / beschrijven en daarna specifiek nog knelpunten zoeken die uniek zijn voor de postnatale setting en de prenatale setting.
Pre-test counseling:
- Welke informatie moet, voorafgaand aan array diagnostiek, aan een patiënt gegeven worden?
- Welke informatie is verplicht (WBGO)?
- Wat wil de patiënt van tevoren weten (noodzaak versus overload)?
- Wat is medisch relevant voor de patiënt?
- En als de patiënt afziet van verder onderzoek, wat zijn dan de alternatieven?
Fasegewijs informatie indelen: altijd de hoog penetrante aandoeningen bespreken waarvoor medische winst te halen is. Voor de rest context specifiek/op maat.
- In hoeverre voelen patiënten dat ze een keuze hebben en krijgen ze ruimte om ‘nee’ te zeggen.
- Welke vragen heeft de patiënt en zijn die afdoende beantwoord?
- Hoe kan de zorgverlener er voor zorgen dat de patiënt in stukjes kan weten en/of in alle fases kan aangeven wat hij wil en dus autonoom kan beslissen?
- Hoe schat de counselor/zorgverlener in wat de draagkracht is van de patiënt, hoe handel je daarnaar en laat je dat meewegen?
Niet alleen de feitelijke informatie geven, maar ook een manier vinden om de psychosociale kant te bespreken. Bespreken van de belangrijkste mogelijke scenario’s op lange termijn (kennis kan grote onzekerheid geven, medische winst of niet, kinderwens, maatschappelijke consequenties).
- Als een autonome beslissing niet haalbaar is, wat is dan het alternatief?
- Niet alles wat kan hoeft.
- Hoe informeer je de patiënt over de snelle ontwikkelingen?
- Alle twijfels die er zijn moet helder worden gecommuniceerd.
- Is opt-out systeem wenselijk? informatie over de noodzaak van het testen van ouders en de kosten daarvan (hoe declaraties).
- Welke eventuele bijbevindingen en risico’s van tevoren noemen? Vb. wat als uitslag achteraf niet correct blijkt te zijn (technische fout, voortschrijdend inzicht)? Vertel je vooraf dat er risico is dat uitslag niet 100% betrouwbaar is?
- Hoe groot is de kans op bijbevindingen, welke zijn dit?
- Hoe om te gaan met ouderonderzoek als ouders niet meer bij elkaar zijn? Is consensus altijd van beide ouders nodig?
Post-test counseling:
- Welke bevindingen, anders dan gerelateerd aan de vraagstelling, moeten door de counselor aan de patiënt worden gemeld (en welke niet)?
- ”unsollicited findings”
- bevindingen onder “rapportage grens”
- “risico” factoren / lage penetrantie
- onduidelijke uitslag
Praktisch is om een overzicht/schema te maken met daarin bijbevindingen per categorie/groep (definiëren, voorbeelden) en prevalentie en risico’s van bijbevindingen (indien bekend).
Wat betreft de screening op oncogenen: is er een duidelijke relatie tussen de therapeutische mogelijkheden en de verplichting om patiënten op de hoogte te stellen. Op het moment dat afdoende preventie mogelijk is moet er wel een heel goede reden zijn om een patiënt een positieve uitslag niet te melden. In ieder geval moeten de overwegingen daarbij duidelijk worden vastgelegd. Er zouden duidelijke waarborgen moeten zijn voor multidisciplinair overleg en voor de kwaliteit van de besluitvorming, inclusief inbreng van een patiëntenvertegenwoordiging. Daarnaast is het belangrijk richtlijnen te geven voor het communiceren van de uitslag, wie krijgt op welk moment onder welke voorwaarde inzage in welke resultaten, zeker als het oncogen heeft geleid tot een tumor en het gegeven gevolgen heeft/kan hebben voor een therapie.
- Wat was ook alweer de startvraag van de patiënt?
- Checkt de counselor/zorgverlener de startvraag opnieuw?
- Wanneer is het onderzoek afgerond/afgesloten? Laat je patiënten elke 2 jaar terugkomen of laat je dit aan patiënt zelf over? Heeft de patiënt inspraak?
Counselors/aanvragers
- Wie doet counseling?
- Aan welke (minimale) eisen moet een counselor/counseling voldoen?
- Welke kennis en vaardigheden moet een counselor in huis hebben? Neem geniaal erbij.
- Wanneer wordt verwezen naar een psychosociaal hulpverlener?
- Denk bij criteria aan emotionele steun; Steun bij het maken van autonome beslissing; Verkennen en versterken van draagkracht; Wegen van verkregen medische informatie
- Counseling is afhankelijk van indicatiestelling.
- Wanneer wordt verwezen naar een klinisch geneticus?
- Welke informatie moet overgedragen worden tussen aanvrager en klinisch geneticus?
- Wie is waarvoor verantwoordelijk?
Rapportage
- Welke bevindingen moeten laboratorium specialisten klinische genetica (minimaal) rapporteren aan de aanvrager?
- Hoe kan deze rapportage (landelijk) geüniformeerd worden? Bijv. zelfde resolutie, zelfde rapportage per indicatie + uitslagtermijnen.
- Wie ontvangt een cc van de uitslag en kan dat ongevraagd? Kopie naar klinisch geneticus bij positieve uitslagen bijvoorbeeld?
Prenatale counseling
- Wat zijn indicaties voor prenatale array diagnostiek? Bij de prenatale setting vraag ik me af of de indicaties voor array diagnostiek thuis horen in een richtlijn over hoe te counselen..... is ook dat niet een andere vraag? Als men vindt dat dit onderwerp ook in deze richtlijn thuishoort, dan zou je deze vraag ook voor de postnatale setting moeten formuleren. Volgens mij is dat niet de bedoeling.
- Welke prenatale bevindingen worden verteld aan de ouders?
- Vanuit ethisch perspectief:
- Technologisch imperatief: in hoeverre heb je een keuze om al dan niet te testen?
- Reproductieve autonomie: in hoeverre kunnen mensen zelf beslissen over het invulling geven aan hun reproductieve wensen?
- Hoe beschermt de counselor het recht op niet weten?
- Autonomie van de ouders: In hoeverre hebben ouders een werkelijk te voelen keuze bij vervolgonderzoek?
Zie opmerking bij counselors/aanvragers over psychosociale zorg
Ik mis bij de prenatale setting :
- rechten van het ongeboren kind? zijn die er of mogen ouders maar alles te weten komen van hun kind?
- consequenties van bevindingen voor eigen gezondheid of gezondheid van andere kinderen(geldt ook voor postnataal);
- tijdsdruk en de onmogelijkheid om soms de betekenis van een bevinding te achterhalen voor 24 weken;
- array op vlokkenmateriaal versus amnnion punctie: zijn er verschillen in betrouwbaarheid?
- Als het gaat om informatie die van belang is, of kan worden, voor iemands kwaliteit van leven, vind ik dat het verabsoluteren van het recht op autonomie ter discussie kan worden gesteld. Dat vooral omdat het dit recht eenzijdig wordt ingevuld vanuit het 'recht op niet-weten', zonder ook het 'recht op weten' daarin voldoende op te nemen, nog los van de informatieplicht en mogelijke gewetensconflicten bij de zorgverlener.
- Is het ethisch verantwoord om voor de patiënt relevante genetische informatie 'uit te filteren' of niet na te trekken, indien deze zowel technisch als financieel eenvoudig te verkrijgen is?
- Is het ethisch verantwoord om genetische informatie die bij het (ongeboren) kind gevonden wordt of kan worden, en die van belang kan zijn voor ouders en familieleden, niet aan hen mee te delen?
Patiëntenvoorlichting
Welke informatie hoort in voorlichtingsmateriaal voor patiënten?
- Wat begrijpt patiënt nog?
Aan welke eisen/wensen moet het informatiemateriaal voldoen?
- Website patiëntvriendelijk/op maat/ keuzehulp ontwikkelen
- Papiereninformatie, wanneer?
- Verwijzen naar website met achterliggende informatie
- Suggestie: filmpje met vragen van ouders
- Aansluiten bij wat er al is aan geschikte publieksinformatie (niet alleen over de testen maar ook over de aandoeningen waarover het kan gaan). Daarbij is gebalanceerde informatie belangrijk: naast medisch perspectief is kennis over publiekscommunicatie en ook het ervaringsperspectief belangrijk. Denk bijv. aan de expertise van het Erfocentrum op dit terrein.
- Schriftelijke informatie / website: bijvoorbeeld het beschrijven van een aantal korte voorbeelden (schriftelijk, website). Mogelijk zonder namen van aandoeningen maar wel omschrijvingen zoals ‘een ernstige onbehandelbare aandoening waarvan je weet dat je die ooit zult krijgen, alleen niet op welke leeftijd’ -> en een korte beschrijving van waarop dit impact heeft: individu (onzekerheid, toekomstbeeld), familie (informeren, verschillende reacties, verschillende keuzes, etc), relatie en gezin, kinderwens (heeft het consequenties en zo ja welke?). Voor-/nadelen van het weten?
Overig
- Hoe zit het met inzagerecht inzake het genoomdiagnostiek dossier? Is iedereen ervan op de hoogte dat dit gekoppeld is aan het patiëntendossier?
- Wat kunnen verzekeringen met de verkregen informatie en onverwachte bevindingen?
- Ik mis in het hele stuk hoe om te gaan met bevindingen die ook voor andere familieleden van belang zijn, maar die geen directe relatie hebben met de afwijkingen.
- Hoe moet het informed consent voor diagnostiek eruitzien en moet er altijd IC op papier gegeven worden? Of is handtekening/stempel in dossier voldoende? Hoe omgaan met EPD hierbij?
- Basispakket: vraag naar vergoeding van dit vervolgonderzoek of behandeling. Uitgangspunt voor vergoeding is het aantoonbare ‘klinisch nut’ van de medische test of de aantoonbare effectiviteit van de behandeling (Stand van de Wetenschap en Praktijk). Dat kan in geval van ‘toevallige bevindingen’ geregeld ontbreken.
Zoekverantwoording
Zoekacties zijn opvraagbaar. Neem hiervoor contact op met de Richtlijnendatabase.