Overzicht biomedische behandelingen

 

 

 

• O aanbevolen indicaties zoals vastgelegd in de richtlijn (Hellings, 2006; McDougle, 1998; McDougle, 1996; Rupp, 2005).
• X middel is mogelijk effectief in de behandeling van het betreffende symptoomcluster. Bewijsmateriaal is echter gebaseerd op onderzoeken met inadequate methodologie (dus geen gecontroleerd onderzoek), klinische ervaring en expert opinion (Myers, 2007; Wink, 2010; Poustka, 2011; Levy, 2009; Canitano, 2011; Hampson, 2012; Matson, 2011).
• X? werkzaamheid onduidelijk.
• Hoewel psychotropica effectief zijn in de behandeling van geassocieerde problemen en comorbiditeit, ontbreekt evidence voor hun uitwerking op kernsymptomen van ASS.
• Chelatie- en hyperbare therapie, opiaatantagonisten, omegavetzuren en neurofeedback zijn niet in de tabel opgenomen.
• Evidence-based farmacotherapeutische behandelingen zijn toegespitst op specifieke symptomen die omwille van hun intensiteit, frequentie en uitwerking klinisch relevant zijn. Bij de start van een behandeling is het raadzaam een nulmeting te verrichten van de betreffende doelsymptomen. De gunstige effecten van een geneesmiddel moeten ook afgewogen worden tegen potentiële bijwerkingen en risico’s.
• Volg bij het voorschrijven van psychofarmaca aan volwassenen met een ASS, vanwege de mogelijkheid dat er sprake kan zijn van een verhoogde gevoeligheid voor (neven-)effecten, voor het doseringsschema het motto start low, go slow.
• Periodieke monitoring van potentiële bijwerkingen is noodzakelijk, waarbij de clinicus zich ervan bewust dient te zijn dat geringe bijwerkingen een grote uitwerking kunnen hebben op mensen met een ASS en dat zij bijwerkingen soms niet spontaan verwoorden, of op een merkwaardige manier.