Kennislacunes

Welke informatie over seksuele gezondheid en gevolgen van de behandeling hebben de patiënten en hun partner nodig voor de keuze van de behandeling van hun prostaatkanker?

Er ontbreekt kennis over de exacte verwachtingen ten aanzien van de seksuele gevolgen van de verschillende behandelingen. Ontwikkeling van tools om exacte en nauwkeurige voorspellingen te kunnen geven zal hierbij helpen.

Ondanks de uitgebreide literatuur over bovenstaande onderwerp zijn er nog steeds tekortkomingen in onze kennis. Zo is het nog steeds niet duidelijk bij welke patiënten en hun partner welke informatie noodzakelijk is en welke patiënt juist de informatie over seksuele gezondheid wenst te ontvangen. Verder is meer onderzoek nodig naar de uitgebreidheid van de informatie, op welke tijdstip van de diagnose en behandeling en door wie en op welke manier.

 

Welke maatregelen zijn nodig om de barrières ten aanzien van informatievoorziening met betrekking tot seksuele gezondheid van prostaatkanker patiënten te doorbreken?

De meeste zorgverleners zijn het eens dat het hun verantwoordelijkheid is om de patiënt, na een diagnose en behandeling van prostaatkanker, van goede seksuele gezondheidsinformatie te voorzien. Ondanks deze wens en noodzaak gebeurt het bij de meerderheid van de patiënten toch niet. Onderzoek naar de meest voorkomende barrières voor hulpverleners in de algemene gezondheidszorg laat zien dat zij aangeven een gebrek aan kennis te hebben, het bespreken van seksuele gezondheid een privé aangelegenheid en geen prioriteit vinden en zij ongemak en barrières met betrekking tot tijd, verantwoordelijkheid en organisatorische ondersteuning ervaren (Fennel, 2019). Te weinig training en ongemak kwam ook in de review van Wang over bespreken van seksuele gezondheid in de oncologische palliatieve zorg naar voren (Wang, 2017).

 

Welke zijn de meest effectieve manieren voor informatieoverdracht en op welk tijdstip van de behandeling moet welke informatie gegeven worden?

De juiste manier voor informatieoverdracht en het bevorderen van communicatie tussen de arts en de patiënt met partner moet nog uitgebreid onderzocht worden. Verder moet het juiste tijdstip voor informatievoorziening (vanaf diagnose tot overleving) nader gespecificeerd worden aan de hand van wetenschappelijke data.