Afwaarderen voor onnauwkeurigheid (Rijssen et al. 2006)

Afwaarderen bij continue uitkomstmaten voor ernstige onnauwkeurigheid als het aantal patiënten < 400 is, berust op het benodigde aantal patiënten, namelijk 400, om een effectgrootte van 0.2SD [SD: standaarddeviatie] – een klein maar relevant effect – te kunnen aantonen gegeven een alfa van 5% en een power van 80%. De kwestie is nu of een effectgrootte van 0.2SD voor het verschil tussen percutane naaldfasciotomie en selectieve fasciëctomie wat betreft reductie van TPED bij patiënten met GRADE III/IV te verwachten valt. Stel dat we alleen kennis zouden hebben van deze reductie bij patiënten met GRADE I/II. De effectgroottes wat betreft reductie van TPED laten zich hier berekenen als 0.3SD en 0.5SD.^[1] Stel dat we een studie zouden opzetten voor de reductie van TPED bij patiënten met GRADE III/IV en daarvoor het benodigde aantal patiënten zouden moeten berekenen om een verschil van xSD te kunnen aantonen. Waarschijnlijk zouden we dan voor x de waarde 0.5, de effectgrootte voor GRADE II, kiezen. Het benodigde aantal patiënten kan dan berekend worden, namelijk 64.^[2] De 37 patiënten met GRADE III/IV kunnen nu vergeleken worden met deze 64. Afwaarderen met één in plaats van met twee niveaus voor ernstige onnauwkeurigheid lijkt dan gepast.