Kennislacunes

Inleiding

Tijdens de ontwikkeling van de richtlijn Hoorzorg bij kinderen van 4-18 jaar is systematisch gezocht naar onderzoeksbevindingen die nuttig konden zijn voor het beantwoorden van de uitgangsvragen. Een deel (of een onderdeel) van de hiervoor opgestelde zoekvragen is met het resultaat van deze zoekacties te beantwoorden, een groot deel echter niet. Mede door gebruik te maken van de evidence-based methodiek is duidelijk geworden dat er nog kennislacunes bestaan. De werkgroep is van mening dat (vervolg)onderzoek wenselijk is om in de toekomst een duidelijker antwoord te kunnen geven op vragen uit de praktijk. Om deze reden heeft de werkgroep per module aangegeven waar wetenschappelijke kennis beperkt is en dus op welke vlakken nader onderzoek gewenst is.

 

Module 1a. Diagnostiek voor de indicatiestelling voor hoorzorg

Er is beperkte kennis over het vaststellen van centrale aandoeningen specifiek van het auditieve systeem door middel van objectieve diagnostiek, bijvoorbeeld het meten van corticale responsies.

 

Module 1b. Indicatiecritieria voor hoorzorg

• Er is beperkte kennis over predisponerende factoren voor negatieve effecten van lichte en/of eenzijdige gehoorverliezen op de ontwikkeling van kinderen.
• Er is beperkte wetenschappelijke kennis over het (langdurige) effect van conductieve gehoorverliezen van voorbijgaande aard. In beschikbare literatuur is de duur en mate van het gehoorverlies in veel gevallen niet of beperkt beschreven.
• Er is beperkte wetenschappelijke kennis over het effect van technische hoorrevalidatie bij lichte en eenzijdige gehoorverliezen en bij welke subgroep van deze kinderen dit van meerwaarde is
• Er is beperkte wetenschappelijke kennis over het effect van niet-technische interventies bij lichte en eenzijdige gehoorverliezen.
• Er is geen richtlijn voor zorg vanuit een audiologisch centrum gericht op kinderen met auditieve problemen (bijvoorbeeld met auditieve verwerking of het auditief geheugen) op basis van de anamnese, zonder dat afwijkingen gevonden worden bij toondrempelaudiometrie en/of hersenstamaudiometrie (BERA).

 

Module 1c. Categorieën van gehoorverlies

• Voor de categorieën van eenzijdig gehoorverlies, (zeer) lichte gehoorverliezen en ANSD is het onvoldoende duidelijk wat de relatie is tussen het gehoorverlies, kindspecifieke factoren, het (auditief) functioneren van het kind, de ontwikkeling van het kind (spraak-taal, algemeen, sociaal-emotioneel, didactisch) en de effectiviteit van verschillende vormen van hoorzorg (inclusief inzet van hoorhulpmiddelen). Onderzoek hiernaar kan in de toekomst tot verdere indeling naar subcategorieën leiden.
• Onderzoek naar de relatie tussen de (genetische) oorzaak van perceptieve gehoorverliezen (i.e. de onderliggende aandoening) en de auditieve problemen in de praktijk zal in de toekomst kunnen leiden tot een verdere onderverdeling naar subcategorieën voor deze kinderen.

 

Module 2 t/m 7

De hoorzorg per categorie gehoorverlies wordt in de modules 2 tot en met 7 beschreven. De kennislacunes zijn per onderwerp hieronder toegelicht.

 

a. Hoortoestellen of andere hoorhulpmiddelen

Module in ontwikkeling.

 

b. Technische mogelijkheden van hoortoestellen

Er is beperkte wetenschappelijke kennis over het effect van geluidsbewerkingstechnieken specifiek in kinderen waarbij de hogere auditieve functies zoals verstaan in rumoer nog in ontwikkeling zijn. Hierdoor ontbreekt het aan kennis over effecten van geluidsbewerkingstechnieken op deze auditieve ontwikkelingen. Hierdoor is het onduidelijk of:

• de toepassing van ruisonderdrukking in hoortoestellen bij kinderen de auditieve ontwikkeling belemmert;
• de toepassing van richtingsgevoelige microfoons in hoortoestellen bij kinderen de auditieve ontwikkeling belemmert.

 

Er is beperkte wetenschappelijke kennis over het toepassen van geluidsbewerkingstechnieken in kinderen met een eenzijdig gehoorverlies en of de aanbevelingen hier anders voor zouden moeten zijn dan bij kinderen met een bilateraal gehoorverlies.

 

Wetenschappelijk onderzoek richt zich veelal ofwel op kinderen met hoortoestellen, ofwel op kinderen met BCD(s) of CI(s). Er is onvoldoende kennis over de (verschillen in) effecten van vergelijkbare geluidsbewerkingstechnieken in deze verschillende hoorhulpmiddelen. Meer kennis hierover is relevant voor kinderen die een combinatie van beiden dragen en voor het eventueel extrapoleren van aanbevelingen in deze richtlijn naar aanpalende richtlijnen.

 

c. Instellen van hoortoestellen met de NAL- of DSL- rekenregel

• Voor de specifieke doelgroepen met lichte slechthorendheid, eenzijdige slechthorendheid, conductieve slechthorendheid en ANSD is weinig vergelijkend onderzoek uitgevoerd naar het verschil in rekenregels.
• Het is onduidelijk wat de impact is van het verschil in rekenregels op het dagelijks.
• functioneren en zowel op de algemene als de spraak- en taalontwikkeling van het kind.
• Er is nog onvoldoende bekend over de consequenties van specifieke genetische oorzaken van gehoorverlies op de gewenste doelversterking van het hoortoestel.

 

d. Diagnostiek voor controle van het auditief functioneren

Module in ontwikkeling.

 

e. Zorg gericht op de spraak- en taalontwikkeling

• Het is onduidelijk of het inplannen van vaste meetmomenten voor de spraak- en taalontwikkeling van slechthorende kinderen meerwaarde heeft voor het kind.

 

f. Zorg gericht op de algehele ontwikkeling

• Het is onduidelijk of het inplannen van vaste meetmomenten voor bijvoorbeeld de intelligentie of de sociaal-emotionele ontwikkeling meerwaarde heeft voor het kind.

 

g. Psychosociale zorg

• Geen specifieke kennislacunes. Echter, deze zorg zal mogelijk aanpassing behoeven wanneer er nieuwe inzichten worden opgedaan inzake diagnostiek, revalidatiemogelijkheden, ontwikkeling van nieuwe hoorhulpmiddelen of (verbetering) van meetinstrumenten in de psychosociale zorg.

 

Module 8. Organisatie van zorg

Geen systematische search uitgevoerd.