Samenvatting Diagnostiek IBD

De incidentie van inflammatoire darmziekten (IBD) bij kinderen is laag. Zo laag dat de meeste huisartsen en kinderartsen deze ziektebeelden zelden of nooit zullen zien. De klachten waarmee kinderen met IBD zich presenteren, komen veel voor en worden vaak als functioneel beschouwd. Het herkennen van een kind met IBD kan dan ook als een uitdaging worden gezien. Met behulp van een gerichte anamnese, bevindingen bij lichamelijk onderzoek en aanvullende diagnostiek kan de diagnose in een zekere richting worden gesteld. Daarna volgt verwijzing naar een kinderarts-gastro-enteroloog met endoscopische ervaring.

 

Endoscopie bij kinderen met verdenking van IBD speelt een essentiële rol bij de diagnos­tiek. Endoscopie en de histologie van tijdens endoscopisch onderzoek afgenomen biopten levert informatie op wat betreft het type IBD, de ernst en uitgebreidheid van de aandoe­ning en in de opsporing van premaligne letsels. Dit is van belang voor de behandeling en prognose van de ziekte.

Om de lokalisatie en het bestaan van complicaties (zoals stenosering, fisteling of abces­vorming) vast te stellen bij IBD is het met name bij de ziekte van Crohn (= ZvC) nood­zakelijk de gehele tractus digestivus af te beelden. Aangezien bij kinderen met de ZvC het jejunum of ileum exclusief kan zijn aangedaan, rijst de vraag met welke beeldvor­mende techniek de dunne darm bij kinderen in beeld moet worden gebracht.

 

Na het vaststellen van de diagnose IBD is de follow-up gericht op het zekerstellen van de diagnose, het volgen van het effect en bijwerkingen van de ingestelde therapie, het beschrijven van groei, lichamelijke ontwikkeling, psychische gesteldheid alsmede het vaststellen van de kwaliteit van leven en het vaststellen van exacerbaties van de ziekte. In figuur 1 wordt de diagnostiek bij een kind of adolescent, verdacht van IBD, schema­tisch weergegeven.