Kennishiaten

Uitgangsvraag

Wat weten we over het detecteren van distress en zorgbehoefte in de 1e lijn?

 

Er is vanuit de literatuur zeer weinig bekend over het systematisch signaleren van klachten/detecteren behoefte psychosociale zorg bij volwassen mensen met kanker in de 1e lijn. Nader onderzoek hiernaar is dringend nodig. De verwachting is dat de zorg in de 1e lijn doelmatiger en doeltreffender is dan in de 2e lijn. Hier moet nader onderzoek naar verricht worden om dit te kunnen bevestigen.

 

Uitgangsvraag

Wat is het effect van het detecteren van distress en zorgbehoefte bij volwassenen met kanker?

 

Het aantal studies dat antwoord geeft op de uitgangsvraag is beperkt. Meer studies en studies van hogere kwaliteit zijn nodig om evidentie op te bouwen over de meerwaarde van het routinematig gebruik in de kliniek en huisartsenpraktijk van een proces van Detecteren behoefte zorg voor zowel de patiënt als de uitvoerende zorgverlener, en over kosteneffectiviteit.

Daarbij moet gedacht worden aan

• duidelijke omschrijving over de onderzochte interventie. Gaat het om screening (distressed cases onderscheiden van non-cases en distressed cases worden verwezen), of een proces van screening en triage (waarbij cases worden onderscheiden van non-cases en verwijzing besproken wordt met cases maar niet met non-cases), of een proces van detecteren behoefte zorg zoals in de Nederlandse richtlijn wordt geadviseerd (signaleren van distress, problemen, klachten en verwijswens, het bespreken daarvan (zowel met cases als met non-cases) en op basis daarvan verwijzen naar behoefte), end.
• blindering (voor zover mogelijk),
• keuze van juiste vragenlijsten om een effect bij patiënten aan te tonen (gebruiken we wel de juiste uitkomstmaten (PROMs) om een effect bij de patiënt tgv een proces van detecteren behoefte zorg te meten?),
• verzamelde gegevens moeten betrouwbaar en controleerbaar zijn,
• inclusie en randomisatie procedure (moet elke patiënt geïncludeerd en gerandomiseerd worden of alleen patiënten met hoge distress en/of een verwijswens),
• hoge response en lage uitval,
• optimale beschrijving en uitvoering van het proces van screening als de interventie waarvan het effect onderzocht wordt in een RCT (volgens studie protocol en na training).
• longitudinale studies waarbij het duidelijk is om hoeveel keer screening/signalering het gaat in de loop van de tijd; welke patiënten verwezen zijn, wanneer en waarom; welke patiënten een interventie hebben gekregen en welke; en wat het effect is van een proces van detecteren behoefte zorg en het al dan niet verwijzen en ontvangen van een specifieke interventie op het psychosociaal, existentieel/spiritueel en fysiek functioneren van patiënten.

Uitgangsvraag

Op welke meetmomenten in het patiëntentraject dient het instrument te worden ingezet om tijdig distress en zorgbehoefte te kunnen vaststellen?

 

Helaas missen we nog voldoende gegevens over de beste momenten en frequentie van het detecteren van distress en zorgbehoefte en over welke professional het meest aangewezen is om te zorgen voor de uitvoering van regelmatige screening/signalering. Nader onderzoek is nodig m.b.t. deze twee onderwerpen.