Algemene inleiding

Afbakening van de richtlijn

Tijdens de voorbereidende fase is een knelpuntenanalyse verricht (zie ook tabblad verantwoording). De werkgroep heeft de aangedragen knelpunten geprioriteerd, omdat er een beperkt aantal knelpunten uitgewerkt kon worden in de richtlijn. De focus van deze richtlijn ligt op het revalidatietraject. De acute fase en diagnostiek vallen buiten de scope van deze richtlijn. Hiervoor wordt verwezen naar de richtlijn ‘Acute traumatische wervelletsels’.

De richtlijn richt zich op alle patiënten met een verworven dwarslaesie. De richtlijn gaat niet specifiek in op cauda laesies, aangeboren dwarslaesies en dwarslaesies ten gevolge van progressieve aandoeningen zoals oncologische processen. Wel kunnen sommige in de richtlijn uitgewerkte knelpunten van toepassing zijn op deze soorten van dwarslaesie.

 

Definities en begrippen

Een dwarslaesie is een beschadiging van het ruggenmerg ten gevolge van een trauma (bijv. verkeer, val of sport), vaatstoornis, ontsteking, ziekteproces of ten gevolge van een aangeboren afwijking (bijvoorbeeld spina bifida). Traditioneel wordt de (traumatische) dwarslaesie gezien als een aandoening die vooral jonge mannen treft. Echter, de trend laat steeds meer ouderen met incomplete cervicale dwarslaesies zien. Dit geldt zeker voor de niet-traumatische dwarslaesie. Vaak krijgen relatief jonge mensen een dwarslaesie. De uitgebreidheid van de beschadiging van het ruggenmerg en de hoogte van de beschadiging (laesie op hoog versus laag ruggenmergniveau) bepalen de omvang van de functie-uitval.

 

Andere relevante/verwante richtlijnen en documenten

N.B.: deze lijst is niet uitputtend bedoeld!