Kennislacunes

Kans op recidief psychose en bepalende factoren

 

Uitgangsvragen:

• Wat is de kans dat iemand een recidief psychose krijgt?
• Van welke factoren (demografisch, klinisch, sociaal) is bekend dat ze het risico op een recidief vergroten of verkleinen?

Er zijn geen studies gevonden naar terugval van mensen zonder medicatie en de enige studie van mensen die medicatie gebruikten en van voldoende kwaliteit was, is een studie naar terugval bij depotmedicatie. De resultaten uit deze Amerikaanse studie zijn mogelijk minder geschikt voor generalisatie naar de Nederlandse situatie, vanwege mogelijk relatief beperkte beschikbaarheid van psychotherapeutische en/of sociale steun in de VS.

 

Preventie van terugval

 

Uitgangsvragen:

• Hoe kunnen de voor en nadelen van een recidief tegen elkaar worden afgewogen?
• Welke interventies zijn effectief bij het voorkomen van een recidief bij personen met een episodische of aanhoudend psychotische stoornis?

Overwegingen ten aanzien van gevonden bewijs:

• Kwaliteit van RCT's: RCT's zijn de gouden standaard voor bewijs, maar strikte inclusiecriteria zorgen ervoor dat slechts een klein percentage van de relevante populatie wordt vertegenwoordigd, wat de generaliseerbaarheid naar de praktijk beperkt.
• Beperkingen bij psychosegevoeligheid: RCT's voor recidiefpreventie bij psychosegevoelige personen zijn vaak niet representatief, omdat deelnemers specifieke criteria moeten voldoen en bereid moeten zijn om deel te nemen aan metingen, waardoor veel potentiële deelnemers worden uitgesloten.
• Rol van observationele studies: Observationele cohortstudies bieden waardevolle aanvullende informatie, ondanks lagere validiteit en mogelijke vertekening. Ze zijn relevant voor de praktijk en kunnen complementair zijn aan RCT-gegevens.
• Heterogeniteit in psychosociale interventies: Het bewijs voor psychosociale interventies varieert sterk, met veel studies beoordeeld als zeer laag of laag, vaak door heterogeniteit in uitkomsten en risico's op bias.
• Farmaceutische interventies en polyfarmacie: De kwaliteit van bewijs voor farmacotherapie is variabel, met inconsistenties en laag vertrouwen in effectschattingen. Specifiek voor polyfarmacie is het bewijs vaak van zeer lage kwaliteit, met aanwijzingen voor vertekening en inconsistentie.